Toen aan de jonge Astrid Lindgren werd gevraagd wat ze later wou worden, antwoordde ze: ‘Alles behalve schrijfster!’ En dat niet-schrijven heeft ze lang volgehouden. Tot haar dochter Karin in 1941 ziek werd en een verhaaltje vroeg over een zekere… Pippi Langkous. Een rijkelijk geïllustreerd boek vol pretlichtjes en humor als eerbetoon aan de Zweedse auteur.
TAART IN DE BOOM
‘Ik kan me geen mens voorstellen die zo kinderachtig is als ik’, zei Astrid Lindgren toen ze ver in de tachtig was. Sinds ze het spelen terugvond na de komst van haar kinderen, heeft ze het niet meer gelost. Ze speelde met haar eigen kinderen, later met haar kleinkinderen en de kinderen van anderen. En ook met haar eigen vriendinnen bleef ze spelen. Vooral met haar goeie vriendin Elsa speelde Astrid een heel eind weg. Samen gingen ze bijvoorbeeld op kerkhoven wedstrijdjes doen in graven tellen en mooie namen zoeken op de graven. Toen diezelfde Elsa tachtig werd, vierden de twee vriendinnen dat door in een grote spar te klimmen. Daar kregen journalisten lucht van. Twee oude vrouwen in een boom, die wilde iedereen wel in de krant hebben. ‘Er staat nergens in de wet van Mozes dat oude vrouwen niet in bomen mogen klimmen’ riep Astrid olijk naar de horde journalisten beneden op de grond. En Elsa en zij klommen lustig voort.
Over Astrid Lindgren werd gezegd dat ze tot op haar oude dag pretlichtjes in haar ogen had. Pretlichtjes zijn een soort van confetti, slingers en vuurwerk in de ogen. Het fenomeen is niet altijd met het blote oog zichtbaar en vaak is het zaak om het ‘op te merken’. Pretlichtjes zouden ontstaan door knisperende gedachten die vervolgens vonkjes afgeven op het netvlies. Bewezen is het nog niet maar wellicht leven mensen met pretlichtjes in hun ogen langer, en als het niet langer is, dan hebben ze gemiddeld toch meer plezier gehad tijdens hun korte tijd hier op aarde.
GEBOORTE VAN PIPPI LANGKOUS
In het najaar van 1945 waren er twee goede redenen om feest te vieren: die verrekte wereldoorlog was eindelijk gedaan en Pippilotta Victualia Rolgordyna Kruizemunta Efraimsdochter Langkous zag eindelijk het levenslicht! Het eerste boek over Pippi Langkous lag dat jaar als cadeau onder heel wat Zweedse kerstbomen. Na al die donkere jaren van oorlog deed een meisje dat voor licht en plezier zorgde, extra veel deugd.
Alhoewel… Die malle Pippi, dat was voor veel mensen toch ook even slikken. Veel ouders en opvoedkundigen vonden dat zo’n losgeslagen personage helemaal niet door de b e u g e l kon. In het keurige Zweden dook er ineens een meisje op dat alleen in een huis woonde met een paard op de veranda, melk in haar oren goot tegen oorpijn, zich nergens wat van aantrok, schaatsend met borstels onder haar kousenvoeten de vloer schrobde, niet naar school ging en werkelijk geen enkele volwassene ooit het gewenste antwoord gaf. Maar vrolijk was ze wel! En gul! Maar de kinderen – en gelukkig ook heel wat volwassenen – smulden van haar kuren.
Barbara Rottiers, Leve Astrid! Levenslessen met de L van Lindgren, Uitgeverij Pelckmans, 96 pagina’s (€ 17,50)
Dit fragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie maart 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
