Het nieuwe lezen: ‘Wat je in de tekst leest, zie je niet in beeld en wat je op de prenten ziet, lees je niet in de tekst.’ – Bert Kouwenberg
Zodra ze in het Veerhuis waren, nam zijn vader hem mee naar zijn slaapkamer, die aan de woudkant van het huis lag. Voor de fusuma1* bleef hij staan. Hij keek Kodo doordringend aan. ‘Ik laat je iets zien, maar je mag er niets over vragen.’
Kodo boog zijn hoofd.
Zijn vader schoof de fusuma open. Ze stapten naar binnen. Het vosje volgde, op wankele pootjes.
‘Sluit de deur,’ gebood Kodo’s vader. Kodo schoof de fusuma dicht. Zijn vader ging op zijn knieën zitten en haalde zijn dolk tevoorschijn.
‘Kom.’
Kodo ging snel naast hem zitten. Het vosje likte aan zijn hand.
Zijn vader stak de punt van het mes tussen twee planken. Hij lichtte een luik op en legde het op de vloer. Uit het gat steeg de geur van vochtige aarde op.
‘Luister, Musuko. Het kan kort of lang duren, maar op een nacht, bij Vollemaan, zullen de drie Ninja’s ons overvallen. Als ze komen, verstop jij je in deze schuilplaats.’
En jij dan? dacht Kodo. Zie je wel: jij weet meer van die Ninja’s!
Zijn vader staarde voor zich uit. ‘Ik zweer dat het ze niet zal lukken onze zoon voor de tweede keer te stelen,’ fluisterde hij.
Hij praat tegen mijn moeder, dacht Kodo. De drie Ninja’s komen voor mij! Hij rilde. Waarom willen ze mij meenemen? Hebben zij iets te maken met de dood van mijn moeder? Hij durfde het niet te vragen. Zijn vader pakte het luik en sloot het donker af.
Het was stil in huis. Kodo’s vader werkte in de tuin die naast het Veerhuis lag. Met het vosje achter zich aan glipte Kodo de slaapkamer van zijn vader in. Hij ging op zijn knieën zitten en wrikte zijn mes tussen de planken, net zoals hij zijn vader had zien doen. Voorzichtig tilde hij het luik op en boog zich voorover. Hij rook de aarde.
‘Zie je wel, Kitsune-chan2*,’ zei hij lachend. ‘er is niets om bang voor te zijn!’
Uit het donker ontsnapte een diepe zucht, gevolgd door een koude Windvlaag. Geschrokken liet Kodo het luik dichtvallen. Het vosje jankte.
Kodo krabbelde overeind. Hij klemde zijn trillende hand om het handvat van de dolk. Een schaduw bewoog over de muur van de slaapkamer en verdween, als een golf in de zee, in het dikke papier van de fusuma.
‘Hé, jij daar!’ riep Kodo met bevende stem. ‘Kom onmiddellijk tevoorschijn!’ Hij stapte naar voren en dreigde met zijn dolk. ‘Laat je zien, anders …’ De punt van het mes raakte het witte papier.
een gloed flakkerde over de fusuma en even later verscheen een levensgrote schildering van een oude man. Hij was broodmager en droeg een dun versleten gewaad. Zijn grijze haren staken omhoog als de haren van een penseel. Het opvallendst waren zijn ogen, die als vurige kolen in hun oogkassen brandden en heen en weer schoten.
1* fusuma: schuifdeur van hout en dik wit papier, wordt uitgesproken als <foesoema>.
2* Kitsune-chan: vosje, wordt uitgesproken als <kitsoene-chan>.
Boekgegevens
Bert Kouwenberg en illustrator Mark Jans- sen, Kodo, de weg van de boog, Clavis uitgeverij, ISBN 978 90 448 2353 0 (€ 29,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2014.
