Ik lief je is een filmische en poëtisch geschreven debuutroman over een vrouw die de Randstad ontvlucht om een sabbatical aan zee te houden.
Eerst de zee voelen, al was het maar met een grote teen. Ze liep naar de vloedlijn. Het zand was warm en wrong zich tussen haar tenen. In de zee dreef een groen plantje. Ze rook eraan. Zout. Zilte zoute zee. ‘Lamsoor,’ hoorde ze iemand zeggen. Roos draaide zich om en zag een kleine man met een hengel en een kist. Op de kist stond in grote rode letters ‘Shakespeare’. ‘U kunt het eten, smaakt als een combinatie van spinazie en basilicum. Het gerecht staat als ‘vergeten groente’ op de menukaart in de beste restaurants.’ Ze nam het langgerekte blad met steel en ging met haar tong langs de rand. Dit aten haar overgrootouders dus bij de aardappelen. ‘U komt niet van hier. Laat mij raden.’ Nog voor hij antwoord gaf had ze het al gezegd, ‘De Randstad.’ ‘De Randstad, zo zo.’ Terwijl hij dit zei, gleden zijn ogen over haar lijf, de maat opnemend zoals hij ook deed bij de vissen die hij ving. Grauw zeeschuim spoelde over de voeten van zijn lieslaarzen. Hij liep verder het water in en wierp de vislijn verder de golven in. De dunne zilveren lijn was nauwelijks zichtbaar. ‘Wat brengt u hier? De liefde?’ Ze keek hem met verbazing aan. Maar nog meer verbaasd was ze over zichzelf. Waarom bleef ze hier staan bij deze visser met zijn vragen en zijn viskoffer met de naam ‘Shakespeare’ in rode plakletters? ‘Voorouders.’
Boekgegevens
Elizabeth van den Dries, Ik lief je, Uitgeverij Paris Books, ISBN 978 94 921 7904 3 (€ 14,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juni 2015
