Dit is geen boek. Het is een plek ver weg, zo ver dat je hem in je achtertuin kunt vinden. Daar staat een reusachtige boom die praat, maar alleen wanneer hij iets te zeggen heeft. Er is een jongen van yoghurt en een meisje van vanille. Er zijn monsters die woorden verslinden in plaats van kinderen. En twee kinderen die verdwalen in de wondere verhalenwereld van Opa Eik…
Er waren eens een broer en een zusje, een beer, een prachtige boom en een jongetje dat uit yoghurt bestond. Dat was allemaal niet lang geleden en niet ver van hier. Het meisje heette Amaya en de jongen Gustavo, maar ze vonden hun naam te lang, en veranderden hem in Maya en Guus. En ergens op de wereld zullen ze nog wel zo heten. Ze woonden in een stadje in de buurt van het San Lorenzo-massief en de bergen van Obac, in een huisje dat nog onopvallender en ouder was dan het stadje. Het huisje was goed onderhouden en had maar één deur, vier ramen en een dakvenster. Aan de achterkant liep langs een kleine tuin een weggetje, waar zo weinig verkeer doorkwam dat het niet eens verhard was.
In de tuin was een put met een roestig ijzeren deksel, een stenen bank en heerlijk geurende planten: ijzerkruid, rozemarijn, basilicum, tijm, oregano, munt, twee rozenstruiken, geraniums, jasmijn die tegen de muur klom en een citroenboompje waaraan elk jaar een citroen groeide. Als de citroen geel was, goudgeel ten slotte als oud goud, plofte hij stilletjes op de grond. De twee kinderen raapten hem op, maakten er limonade van en stopten de drie pitjes die er altijd in zaten in een blikken doosje. Kinderen bewaren schijnbaar waardeloze spulletjes vaak in schooletuis, laden, zakken, tassen, kistjes of blikken. Dat weet je vast wel, dus daar hoeven we het niet over te hebben.
De twee kinderen woonden bij hun ouders en hun opa. Hun opa woonde op zolder, waar een bed was voor zijn middagslaapje en een wastafel, te midden van heel veel boeken die zo oud waren dat niemand ze aan mocht raken. Soms kwam hij niet eens naar beneden om te eten, zo verdiept was hij in zijn bezigheden. Dan brachten de kinderen een dienblad naar boven met een middagmaal voor wel drie mensen: nog warme zelfgebakken broodjes, sneetjes brood met zout en olijfolie, cakejes met pijnpitten, suikerbrood, een halve plak chocola, een kopje thee, boterkoekjes, een grote kom melk, en een schaaltje frambozen- of sinaasappeljam, fruitsalade en drie yoghurtbekertjes.
Boekgegevens
J.L. Badal met illustraties van Zuzanna Celej, De verhalen van Opa Eik, Uitgeverij Clavis, vertaling Elly Bovee, ISBN 978 90 448 2385 1 (€ 16,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in BKJunior, editie juli 2015
