Boekfragment: Apeirogon -

De Palestijn Bassam Aramin en de Israëliër Rami Elhanan worden allebei geconfronteerd met het ergste dat een ouder kan overkomen: het verlies van een kind, door oorlogsgeweld. Colum McCann vertelt in Apeirogon de onthutsende, waargebeurde verhalen van Aramin en Elhanan, de een aan de ene, de ander aan de andere kant van het Palestijns-Israëlische conflict.

1
De heuvels van Jeruzalem baden in mist. Rami rijdt op zijn herinnering over het rechte stuk voor hem en schat de afstand tot een komende schuine bocht.
Zevenenzestig is hij, zit diep over de motorfiets gebogen, gewatteerd jack, dichtgeklapte helm. Het is een Japanse motor, 750 cc. Een vlotte machine voor een man van zijn leeftijd.
Rami trekt het gas open, ook al is het slecht weer.
Hij stuurt scherp naar rechts bij de tuinen, waar de mist optrekt en het donker zichtbaar wordt. Corpus separatum. Hij schakelt terug en scheert langs een legertoren. De natriumlampen zien er donzig uit in de ochtend. Het oranje wordt even verduisterd door een kleine zwerm vogels.
Onder aan de heuvel duikt de weg naar een nieuwe bocht, versluierd door de mist. Hij tikt terug naar zijn twee, laat de koppeling los, neemt de bocht soepel en schakelt weer naar zijn drie. Weg Nummer Een staat er boven de ruïnes van Qalunya: hier ligt de hele geschiedenis op een hoop.
Aan het eind van de afrit mindert hij vaart, zwenkt van de invoegstrook naar de rechterbaan, langs borden voor Oude Stad, voor Givat Ram. De snelweg is dun bestrooid met vroege koplampen.
Hij hangt naar links en ritst door naar de linkerbaan, naar de tunnels, de Scheidingsmuur, het stadje Beit Jala. Twee antwoorden voor één zwenking: Gilo aan de ene kant, Bethlehem aan de andere.
Geografie is hier alles.

2
DEZE WEG LEIDT NAAR ZONE ‘A’
ONDER PALESTIJNS GEZAG
TOEGANG VERBODEN
VOOR ISRAËLISCHE INGEZETENEN
LEVENSGEAARLIJK
EN IN STRIJD MET DE ISRAËLISCHE WET

3
Jaarlijks overwelven vijfhonderd miljoen vogels de heuvels van Beit Jala. Ze vliegen op oeroude instincten: hoppen, lijsters, vliegenvangers, nachtegalen, koekoeken, spreeuwen, klauwieren, kemphanen, tapuiten, plevieren, honingzuigers, gierzwaluwen, grasmussen, nachtzwaluwen, uilen, meeuwen, haviken, adelaars, wouwen, kraanvogels, buizerds, strandlopers, pelikanen, flamingo’s, ooievaars, zwarte roodstaarten, vale gieren, Europese kanaries, Arabische babbelaars, bijeneters, tortelduiven, braamsluipers, gele kwikstaarten, zwartkoppen, roodkeelpiepers, wouwaapjes.
Het is de op een na drukste trekvogelsupersnelweg van de wereld: minstens vierhonderd verschillende vogelsoorten stromen er op verschillende hoogten overheen. Lange V’s van gakkende vastberadenheid. Eenzame trekkers die laag over het gras scheren.
Elk jaar zien ze een nieuw landschap onder zich; Israëlische nederzettingen, Palestijnse flatgebouwen, daktuinen, kazernes, barricaden, randwegen.
Sommige vogels trekken ’s nachts om roofdieren te mijden, ze vliegen in hun siderische formaties, ellipsvormig van snelheid, plegen tijdens hun vlucht roofbouw op hun spieren en ingewanden. Andere reizen overdag om gebruik te maken van de thermiekbellen die van onderaf opstijgen, warme wind die hun vleugels optilt en waarop ze kunnen meeliften.
Soms verduisteren grote zwermen de zon en werpen schaduwen over Beit Jala: de akkers, de steile terrassen, de olijfgaarden aan de rand van de stad.
Ga op een willekeurig moment van de dag in de wijngaard van het klooster van Cremisan liggen en je ziet de vogels boven je in hun kwetterende lijnen over komen.
Ze strijken neer op bomen, telegraafpalen, elektriciteitskabels, watertorens en zelfs op de rand van de Muur, waar ze soms een doelwit zijn voor jeugdige stenengooiers.