Tijdens haar zoektocht naar Tyler verlegt Louise haar seksuele grenzen. Maar is dit het ultieme genot dat zij zoekt? En waar ligt de grens tussen fantasie en werkelijkheid?
‘We kunnen niet weg’, zei ik tegen Claire, die plotseling naast me stond. Ik keek haar hoofdschuddend aan, alsof het nog steeds niet tot me doordrong hoe we er op zo’n korte tijd een puinhoop van konden maken. ‘Wil je dan weg?’ vroeg ze terwijl ze bij me op de reling van de boot kwam zitten. Claire stak een sigaret op en hield er me eentje uitnodigend voor. Ik schudde eerst
mijn hoofd, maar nam er toen toch een aan. Ik trok aan de sigaret en staarde over het donkere water heen. Ik vroeg me af waar Tyler heen was. Was hij naar zijn hotel gevlucht om daar zijn koffers te pakken en halsoverkop Gent te verlaten? Of was hij het centrum in getrokken om de koude douche die ik hem bezorgd had weg te spoelen? ‘Ik zou wel weg willen, ja’, antwoordde ik op Claires
vraag. ‘De avond is verpest, maar als ik wegga laat ik jou en Alexander in de steek. Wij hebben deze klasreünie georganiseerd. Ik ga hier niet zomaar weg terwijl de meesten van onze gasten hier nog zijn.’ ‘Maar je zou wel achter Tyler aan willen gaan?’ Ik haalde mijn schouders op en schudde langzaam mijn hoofd. ‘Ik weet niet wat ik nog het beste kan doen. Heeft het zin om hem achterna te gaan nu hij zo kwaad is? Hij had verwacht dat ik met hem mee zou gaan toen hij Alexander knock-out geslagen had. Door dat niet te doen en bij jullie te blijven, heb ik zijn ego beschadigd.’
‘Verdiende hij dat dan niet? Wat hij op de dansvloer met je probeerde te doen… Dat kon echt niet, hoor, Louise.’ Ik trok aan mijn sigaret en blies de rook langzaam voor me uit. ‘Nee, dat was erover. Er ver over. Dat recht had hij niet.’ Ik staarde voor me uit en probeerde de beelden van Tyler van me af te schudden, maar dat was moeilijk. De manier waarop hij me had vastgepakt. Hoe zijn handen bezitterig over mijn lichaam waren gegaan… Hij had me betast, aangerand, voor het oog van alle aanwezigen. Ik voelde me zo vernederd… Als Alexander niet tussenbeide gekomen was… Mijn gedachten werden onderbroken door Claires verontwaardigde stem. ‘Hij behandelde je alsof je zijn persoonlijke hoer was. Hij toonde geen greintje respect voor jou. Dat zag iedereen die ook maar een klein beetje in de buurt stond.’ ‘Hij had te veel gedronken. Ik had hem afgewezen op de toiletten en dan was er die dans van Alexander en mij. Hij zag wat wij voelden. Ik begrijp dat dat als een boks in zijn maag aanvoelde.’ ‘Dat geeft hem niet het recht je zo openlijk te vernederen, Louise. Je moet stoppen met excuses voor hem te zoeken.’ Ik zweeg. Claire had voor een groot stuk gelijk. Waarom verdedigde ik hem nog? Wat hij had gedaan was ontoelaatbaar, maar tegelijkertijd dacht ik ook aan wat Tyler en ik vroeger gedeeld hadden en het feit dat dat gevoel na tien jaar geen contact te hebben gehad zomaar terug was gekomen, was opmerkelijk te noemen. Ze moest toch ook begrijpen dat wij samen een geschiedenis hadden. Dat Tyler teruggekomen was na al die jaren betekende toch dat hij, net als ik, een toekomst samen wel zag zitten. Zag Claire dat niet? Of zag ik dat zelf verkeerd?
Anja Feliers, Dirty Little Secrets: Adempauze, Uitgeverij Pelckmans, 276 pagina’s (€ 22,00)
Dit fragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie augustus 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
