‘Stille getuige lees je in één adem uit! Spannend van begin tot het einde.’ – Mel Wallis de Vries.
Stille getuige is de eerste jeugdthriller van ex-rechercheur Eva Burgers. Het gaat over Nikki die na een schoolfeest getuige is van de ontvoering van een klasgenootje. Als een paar dagen later blijkt dat ze vermoord is, komt Nikki in een nachtmerrie terecht.
Boekfragment
Met trillende handen pakte ik mijn telefoon en staarde nog een keer naar het bericht.
Ik weet je te vinden, trut! Een steek in mijn maag maakte me misselijk. Snel drukte ik mijn scherm uit en ging languit op bed liggen. Dit was al het vierde dreigbericht binnen een paar uur.
‘Wie stuurt er nou zoiets?’ had Tim eerder die avond hoofdschuddend gevraagd. Ik haalde mijn schouders op, maar ik wist heel goed van wie de dreigementen kwamen.
‘Als je maar weet dat ik je altijd zal beschermen, lieve Nik. Maak je niet druk. Het is vast een pesterijtje.’ Om zijn woorden kracht bij te zetten aaide hij met zijn hand over mijn haren. Tim zag de ernst van de situatie absoluut niet in, en waarom zou hij ook? Hij wist niet wat ik wist. Wat ik die avond had gezien, maakte meer bij me los dan ik zou willen. Het beetje vertrouwen dat ik nog had in de goedheid van de mensen om me heen, was nu volledig verdwenen. Tim maakte zich zorgen om me. Hij zuchtte veel en friemelde nerveus met zijn vingers. Kon ik hem maar zeggen wat ik had gezien. Maar dat was onmogelijk. Dan zou ik niet alleen mezelf, maar ook hem in gevaar brengen. Nee, ik moest dit zelf oplossen, al had ik nog geen idee hoe.
‘Ik wil slapen. Mijn koppijn wordt steeds erger.’ Ik greep naar mijn hoofd alsof het bonkende gevoel daardoor zou stoppen.
Tim knikte begripvol en stond op van mijn bed. ‘Zal ik morgen uit school weer naar je toe komen?’ Vragend keek hij me aan.
Ik kwam overeind, sloeg mijn armen om hem heen en zoende hem op zijn mond. ‘Goed plan. Als ik vanavond lekker slaap, voel ik me morgen vast een stuk beter.’
‘En zet die telefoon uit voor je gaat slapen. Of laat hem beneden liggen, dan hoor je de piepjes van binnenkomende berichten ook niet,’ zei hij, terwijl hij naar beneden liep.
Natuurlijk was dat slim geweest, maar dat kon ik echt niet. Ik wilde het weten als er een bericht binnenkwam. Mijn mobiel beneden laten liggen was sowieso geen optie. Stel je voor dat mijn ouders alles zouden lezen. Dan was de ellende helemaal niet te overzien. Ik wist zeker dat ze nog angstiger zouden zijn dan ik.
Terwijl ik weer languit op bed ging liggen met mijn handen onder mijn hoofd gevouwen, sloot ik mijn ogen. Ik probeerde me te ontspannen, alleen zag ik telkens de beelden weer voor me. Alsof ze op mijn netvlies gebrand stonden.
Ik schrok op van het gekraak van een traptrede.
‘Hoi lieverd, ga je al slapen?’ Mijn moeder kwam op de rand van mijn bed zitten en streek zachtjes over mijn hoofd. Ik rook de vertrouwde geur van haar favoriete parfum. ‘Denk je nog veel aan haar?’ Met een bezorgde blik keek ze me aan. Ik knikte en voelde mijn ogen prikken. Het was gewoon niet te bevatten dat een meisje van mijn leeftijd zo achtergelaten was in een bos, waar ze bij toeval gevonden werd. Ze had totaal niet meer geleken op de vijftienjarige, vrolijke scholiere. Levenloos lag ze op de koude grond. Alsof haar bestaan geen enkele betekenis had gehad.
‘Schoften zijn het.’ Ik hoorde mijn stem overslaan en sloeg mijn handen voor mijn gezicht.
Meer lezen? Klik hier!
Dit boek is te zien op NS-stations door heel Nederland van 1 tot 8 april 2014. Klik hier voor meer informatie.
Boekgegevens
Eva Burgers, Stille getuige, uitgeverij Kluitman, ISBN 978 90 206 0951 6 (€ 13,95)
