De jongste editie van de Avond van het Spannende Boek, afgelopen donderdag in Lab111 in Amsterdam, was voor het eerst alleen nog maar toegankelijk voor schrijvers, uitgevers en media. Toch ontdekken hoe deze avond is verlopen? De Boekenkrant was erbij en brengt verslag uit.
Net als andere jaren is de Avond van het Spannende Boek de aftrap voor de Maand van het Spannende boek, die traditioneel in juni plaatsvindt. Omdat de promotiemaand dit jaar in het teken staat van politiemensen, is ‘blauw’ de dresscode van de avond. ‘Pauwblauw’, mogen we wel zeggen, want het is de beeldschone sterschrijfster Marion Pauw die, gekleed in een felblauw broekpak met dodelijke heels eronder, op de rode loper ieders blik naar zich toetrekt. Pauw schreef het geschenkboekje Grijs Gebied, deze maand gratis voor iedereen die bij de boekhandel een spannend boek aanschaft.
Eenmaal binnen in Lab111 worden de genodigden getrakteerd op een glas blauwe prosecco. Helemaal veilig, verzekert de serveerster een aantal ongeruste oudere heren. Terwijl de medewerksters van uitgeverijen (werken daar eigenlijk wel mannen?) elkaar met enthousiaste kreten begroeten, staan de auteurs die genomineerd zijn voor de Gouden Strop en de Schaduwprijs penen te zweten, daarbij bijgestaan door hun uitgevers. Zíj weten maar al te goed waar het om draait vanavond: wie sleept vanavond de Gouden Strop voor de beste Nederlandstalige misdaadroman in de wacht? En wiens carrière krijgt een turboboost dankzij het winnen van de Schaduwprijs, de prijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut? De Boekenkrant spreekt de voor de Schaduwprijs genomineerde Bianca Nederlof. ‘Ik ben verschrikkelijk zenuwachtig,’ geeft de kersverse thrillerauteur ruiterlijk toe. ‘En dat terwijl ik het eigenlijk al meer dan geweldig vind dat ik ben genomineerd.’ ‘Voor onze uitgeverij is het nu al een fantastische dag,’ zegt haar uitgever Theo van Rijn van LetterRijn. ‘Ik heb mijn uitgeverij nog maar 3 jaar geleden opgericht. De reacties op Bianca’s Ongrijpbaar waren vanaf het begin af aan heel goed, maar dat ze nu genomineerd is voor de Schaduwprijs is iets dat we niet durfden te dromen!’
Om klokslag 8 uur begint het officiële programma en neemt iedereen plaats in de zaal van het voormalig anatomisch laboratorium. Overal bekende gezichten; schrijvers, politici, zelfs acteurs nemen plaats op de rijen stoeltjes voor het podium. Begeleid door het geloei van politiesirenes betreedt de presentatrice van de avond, Isolde Hallensleben, het podium. Haar eerste gast is Marion Pauw, die ze uitgebreid en op humoristische wijze aan de tand voelt over het geschenkboekje Grijs Gebied. Pauw krijgt vervolgens de gelegenheid om haar loved ones uitgebreid (en dan bedoelen we ook úitgebreid) te bedanken, waarna het voor de Schaduwprijs-genomineerden tijd is het podium te betreden. Hallensleben stelt Bianca Nederlof en haar tegenstrevers Walter Hoks en René van Rijckevorsel op komische wijze op hun gemak, waarna ze namens de jury lovende woorden over de drie debuutromans spreekt. We krijgen zin om de drie boeken onmiddellijk aan te schaffen, ook vanwege de zeer interessante onderwerpen die de drie debutanten hebben gekozen. Uiteindelijk is het Elsevier-journalist René van Rijckevorsel die er met de winst vandoor gaat. Zijn roman Tunis, deels op ware feiten gebaseerd, wordt door de jury gekwalificeerd als ‘een gelaagd boek met goed uitgewerkte karakters, subtiele wendingen en een sterk plot.’
Dan is het tijd voor het belangrijkste onderdeel van de Avond; de uitreiking van de Gouden Strop. Als de vijf genomineerde thrillerauteurs het podium beklimmen valt op dat maar één van hen – Marion Pauw – een echt bekend gezicht heeft. De naam Marjolijn Uitzinger klinkt ook nog redelijk bekend in de oren, maar wie zijn in hemelsnaam de drie heren die daar bij Isolde Hallensleben op het podium staan? Ah, het zijn Belgen, blijkt al snel. Belgen die niet de minste boeken hebben geschreven, als we het oordeel van de jury (wederom uitgesproken door Hallensleben) mogen geloven.
Het is de eer aan Gouden Strop- (én Schaduwprijs!-)winnaar van vorig jaar, Donald Nolet, om bekend te maken wie dit jaar de Gouden Strop heeft gewonnen. Menigeen gokt op Hemelen van Marion Pauw, maar het blijkt de Belgische Jo Claes te zijn die er met de Gouden Strop vandoor gaat. Claes ontvangt zijn prijs gemoedelijk glimlachend, maar, zo zegt hij, er moet hem wel iets van het hart. ‘Waarom zijn Nederlandse auteurs, zelfs de beroemdste, in België helemaal niet bekend?’ vraagt hij zich hardop af. ‘Waarom hebben ze in Nederland geen idee wat voor boeken er in België verschijnen? Iedereen leest wél Scandinavische en Angelsaksische misdaadromans, maar wat de buren schrijven, dat kennen we niet,’ verbaast hij zich. ‘En we schrijven nog wel in dezelfde taal!’
Met aldus het vaste voornemen om meer Belgische boeken te gaan lezen, te beginnen met De Mythe van Methusalem van Jo Claes, begeven we ons naar de zaal waar de boeken-insiders vanavond tot in de late uurtjes door zullen feesten. De prosecco heeft nu weer z’n gewone kleur en vindt gretig aftrek. Blauw mag dan vanavond de dresscode zijn, zo te zien is er niemand van de schrijvers, journalisten en uitgevers lid van de blauwe knoop.
Foto’s: Chris van Houts
