Sinds Bram Stokers Dracula zijn er al tientallen, al dan niet honderden versies van deze welbekende vampier tot leven gebracht. Je zou denken dat het onmogelijk zou zijn er nóg een verfrissende blik op te kunnen werpen, maar schrijver Jochen Till en illustrator Wiebke Rauers bewijzen het tegendeel met hun Memento Monstrum.
Door Selma Oueddan
De uitvoering van het boek zelf is al opvallend: de kaft en grootte doen denken aan een oud fotoalbum. Zeer toepasselijk, aangezien er in het verhaal ook een fotoalbum de hoofdrol speelt. In Memento Monstrum is graaf Dracula namelijk opa en moet hij in zijn eentje voor twee dagen oppassen op zijn kleinkinderen. Dit vindt hij in eerste instantie verschrikkelijk eng; normaal gesproken is oma er ook altijd bij om te voorkomen dat de kleintjes iets overkomt. Daarnaast is drie deugnieten vermaken op je 600ste niet niks. Als dat maar goed gaat. Gaandeweg komt Globientje, de jongste, haar opa’s oude fotoalbum tegen. Dat boek zit vol met bijzondere foto’s, waarvan de drie kinderen graag de verhalen erachter willen weten. Lang hoeven ze hier niet om te smeken. Immers, welke opa houdt er niet van over zijn oude avonturen te vertellen? En zo begint hij op geleide van de foto’s in het album te onthullen wat hij in de afgelopen eeuwen heeft meegemaakt, beginnend bij het verhaal van hem en ene Yeti: ‘Er was eens een dag in 1909, 28 juni. Dat weet ik nog zo precies omdat ik de dag ervoor in mijn huis in de Baker Street in Londen was getrokken…’
Van de illustraties mag het zeker wel gezegd worden: ze zijn prachtig. Rauers voegt met haar schilderingen een extra vleugje magie aan de verhalen toe. Hoewel in dit boek monsters de hoofdrol spelen, is het allesbehalve angstaanjagend. Sterker nog, mijn negenjarige zusje vond ze er eerder schattig uitzien en op Dracula’s verhalen reageerde ze vaak zoals Globientje: met verwondering of gegiechel.
Ofschoon het op het eerste gezicht lastig is om Dracula als grootvader voor te stellen, weet Till het ongeloof met zijn schrijfstijl goed te stillen. Dracula vertelt over zijn avonturen namelijk zoals een echte opa dat ook zou doen: gemakkelijk zijpaadjes opgaand om dan langzaam weer bij de rode draad van het verhaal terecht te komen. Ook voor volwassenen zal dit boek niet vervelen. Verschillende welbekende personages maken een verschijning, wat een extra laagje aan het boek toevoegt om van te genieten.
Al met al is Memento Monstrum een mooie verzameling verhalen die Till met zijn raamvertelling op een bevredigende manier samenbrengt. Een ideaal boek voor jong en oud, om samen of alleen te lezen.
Jochen Till, Memento Monstrum, illustraties: Wiebke Rauers, vertaling: Django Mathijsen, Uitgeverij De Vier Windstreken, 200 pagina’s (€ 19,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
