Complicaties na een operatie zorgden ervoor dat psychologe Mirjam Hildebrand langere tijd met hevige pijnproblemen thuis kwam zitten. In deze nare periode besloot ze toch iets moois van haar leven te maken. Het resultaat mag er zijn: de spannende young adult Voorlopers ligt nu in de winkels.
Ik ontmoet Mirjam Hildebrand in haar thuisstad Haarlem op het terras van het Dolhuys – een historisch ‘gekkenhuis’ uit de zestiende eeuw. Het is een interessante locatiekeuze van Hildebrand, die naast schrijfster ook psychologe is. In haar praktijk krijgt ze veel te maken met hoog-sensitieve en hoogbegaafde jongeren. ‘In die zin lijken ze wel wat op mijn hoofdpersonage Emma,’ zegt Hildebrand. ‘Maar de kinderen in mijn praktijk kunnen niet wat Emma kan – zij loopt immers voor op de evolutie…’
Aan de start van Voorlopers ontdekken we dat de Nederlandse Emma een bijzondere gave heeft: ze voelt hoe andere mensen zich voelen en hoort soms zelfs wat ze denken. Een mysterieus meisje vertelt haar dat ze deel uitmaakt van een groep mensen die zichzelf Voorlopers noemen: personen die empathische en telepathische gaven hebben en daarmee voorlopen op de evolutie. Als Emma erachter komt dat haar vader – die het gezin een tijd geleden verliet en naar Frankrijk verhuisde– samen met andere Voorlopers in een Frans bergdorp woont, besluit ze naar hem toe te reizen. Daar aangekomen ontdekt Emma van alles over zichzelf, maar krijgt ze ook te maken met een groot gevaar dat zich in de buurt van het bergdorp schuil houdt.
Je schreef Voorlopers tijdens een moeilijke periode in je leven. Kun je daar iets over vertellen?
‘Inmiddels gaat het stukken beter met me, maar in de periode vlak na mijn operatie kon ik niet rechtop zitten. Ik kon alleen staan en liggen, en dan had ik nog heel veel pijn. Ik dacht bij mezelf: ik moet iets gaan doen om te voorkomen dat ik depressief word. Toen heb ik een iPad gekocht en ben ik begonnen met typen. Het was fijn om af en toe weg te kunnen duiken in de fantasiewereld van Voorlopers. Ik vind het mooi dat die nare tijd me toch iets moois heeft gebracht.’
Welke jeugdboeken hebben jou tijdens het schrijven geïnspireerd?
‘Ik ben dol op young adult-boeken vanwege de steeds terugkerende thema’s van zelfontdekking en relaties opbouwen met anderen. Ik ben blij dat die ook in mijn boek terugkomen. Ook moet ik denken aan de boeken die ik vroeger las – Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman en Het onzichtbare licht van Evert Hartman, bijvoorbeeld. Ik vond ze geweldig, verhalen waarin een jongeren uit deze tijd ergens naartoe gaat waar het heel anders is. J.K. Rowling is natuurlijk ook een groot voorbeeld: ik vind haar wereld prachtig geschapen.’
Net als J.K. Rowling heb je een unieke mythologie bedacht voor de wereld in jouw boek. Op welk element van die mythologie ben je het meest trots?
‘Ik vind “signum” heel leuk: iedereen heeft een eigen teken, iets dat echt symbool voor jou staat, waarmee je andere toestemming geeft om telepathisch met je te communiceren.’
Hoe was je zelf toen je Emma’s leeftijd had? Leek je een beetje op haar?
‘Ik denk het, maar ik werd niet gepest en ik moest, in tegenstelling tot Emma, leren voor mijn proefwerken. Wel ben ik net zo gevoelig. Soms heb ik het gevoel dat ik een telepathische band met mensen heb: dat ik kan aanvoelen wat er gevoeld wordt of wat iemand gaat zeggen. Overigens houdt Emma heel erg van paarden, maar ben ik een beetje bang voor die dieren. Je voelt dat het wezens zijn die je gedrag en gevoelens kunnen spiegelen. En dan zijn ze ook nog zo groot en statig. Stiekem zou ik wel meer met deze dieren willen durven doen. Als er paarden in Voorlopers 2 voorkomen, ga ik dat zeker onderzoeken.’
Er komt dus een deel 2 – wat leuk! Wat is het grootste verschil tussen het schrijven van deel 1 en zo’n deel 2?
‘Ik ben inmiddels inderdaad begonnen aan het schrijven van het tweede deel. Ik vind het fijn dat niet opnieuw hoeft na te denken over je personages en setting, en dat je die kunt verdiepen. Daarnaast is het heel leuk om er nieuwe karakters bij te bedenken. En nieuwe avonturen, natuurlijk.’
Voorlopers is een fantasieverhaal, maar eigenlijk worstelt Emma met een heel normaal tienerprobleem: ze is verdrietig en boos omdat haar vader hun gezin heeft verlaten. Hoe zou je met zo’n casus omgaan als psycholoog?
‘Je moet een inschatting maken: is er kans op herstel van de band, of is het een verloren zaak? Als die kans er nog is, en ik het gevoel heb dat het geen kwaad kan, probeer ik de vader te betrekken bij het gesprek. Als dat niet het geval is, kom je op een rouwproces uit. Het is een analyse van het hele gezin, eigenlijk, voordat je je lijnen uitzet.’
Boekgegevens
Mirjam Hildebrand, Voorlopers, Uitgeverij Kluitman, 240 pagina’s (€ 16,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2017.
