Verloren kinderen -

Op de achterflap wordt Goed of slecht, de debuutthriller van Ali Land, als donker, intens en choquerend beoordeeld. Wat is het motief om deze thriller, met ook nog eens een heftige thematiek, op te pakken? Wat mij betreft de intrigerende subtitel: ‘Ik ben de dochter van een seriemoordenaar’.

Het omslag van Goed of slecht ziet er somber uit en voelt ruw aan. In de titel staat ‘slecht’ op zijn kop. De subtitel belooft weinig goeds. Dat de auteur lang met kinderen en tieners met ernstig psychische problemen heeft gewerkt, doet vermoeden dat dit allesbehalve een opgewekt boek is.
Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van dochter Annie, die uiteindelijk het lef heeft gehad haar gestoorde moeder aan te geven bij de politie. Tot haar vijftiende jaar heeft ze haar onder dwang moeten helpen bij het doden van jonge slachtoffertjes. We volgen Annie, die om veiligheidsredenen verder leeft als Milly, in aanloop naar de rechtszaak van haar moeder. Ze is tijdelijk ondergebracht bij een pleeggezin dat bestaat uit Mike, Saskia en hun dochter Phoebe. Mike is psycholoog en begeleidt de getraumatiseerde Milly in de gang naar het proces. Phoebe is niet zo blij met weer een pleegkind in het gezin en zit Milly op allerlei manieren dwars. Terwijl de pesterijen grimmiger worden, gedoogt Milly Phoebes gedrag en zwijgt erover tegen haar pleegouders. Hoewel het pleeggezin een stabiele factor zou moeten zijn, iets waar Milly hevig naar hunkert, verandert haar leven steeds meer in een hel. Hoe lang nog zal dit zwaar beschadigde meisje haar haatdragende pleegzus tolereren?

‘In ons allemaal zitten twee vechtende wolven. De een is het kwade, de andere het goede. De wolf die je te eten geeft, wint.’

Goed of slecht is het centrale thema in deze thriller. Milly wordt, komend uit een slechte situatie, opnieuw geconfronteerd met het slechte in de mens. Het goede wrikt en wringt, maar krijgt nauwelijks kans om te ontkiemen. Daarbij stikt Milly van het schuldgevoel naar haar moeder toe en vraagt zich continu af in hoeverre ze medeschuldig is aan haar daden. Verkerend in een voortdurend gevecht met zichzelf, gaat ze in gedachte de dialoog met haar moeder aan. Deze denkbeeldige gesprekken worden sterk weergegeven in de jij-vorm, wat een zeer beklemmend effect heeft.
Milly’s dilemma’s dwalen rond als verloren kinderen in het schemergebied van haar geweten. Welke wolf zal de strijd winnen? Wat doe je als de dochter bent van een seriemoordenaar?