Ook al doet de naam anders geloven, er wonen al vele jaren geen beren meer op Bereneiland. Wanneer April samen met haar papa naar het eiland boven de poolcirkel verhuist om er onderzoek te doen, verwacht ze dan ook niet dat ze er Beer tegen het lijf zal lopen. Toch is dat precies wat op een dag gebeurt, en daarna zal niets ooit nog hetzelfde zijn.
Door Ellen Rooms
In het veelgeprezen debuut De laatste beer van Hannah Gold gaan April en haar papa zes maanden lang op Bereneiland wonen. Ze meten er iedere dag de temperaturen van onder andere de lucht en het zeewater. Zo bestuderen ze de klimaatverandering, of dat doet haar papa in ieder geval. April verkent ondertussen het eiland. Heel erg groot is het niet, maar er is wel veel te zien. Er zijn meren en bergen, stranden met zand en stranden met kiezels, en veel sneeuw en op een dag ook… Beer.
Beer is een ijsbeer en wanneer April hem ontmoet, ziet hij er vreselijk uit. Doordat hij met een van zijn poten vast is komen te zitten in een stuk plastic, kan hij niet goed jagen. Hij is dan ook compleet uitgehongerd. April bevrijdt zijn poot en geeft hem pindakaas om wat aan te sterken. Ondertussen vertelt Beer haar zijn verhaal, – nu ja, vertellen is misschien wel wat veel gezegd, maar wanneer je vriendschap sluit met een beer, dan begrijp je elkaar ook zonder woorden. April brengt hele dagen met haar vriend door. Samen zwerven ze rond op het eiland. Beer leert haar luisteren naar de aarde, het weer te voorspellen door op de geur van de wind te letten én hij leert haar ook brullen. ‘En met elke brul werd ze een beetje meer Beer, en een beetje minder mens. Het deed er niet toe hoe klein ze was. Het ging er alleen om hoe hard ze gehoord wilde worden.’
Maar Beer kan natuurlijk niet op het eiland blijven. Hij is er immers de enige ijsbeer en zou veel liever bij zijn soortgenoten zijn. Dus moet April een plan verzinnen om hem 200 kilometer verderop bij andere ijsberen te krijgen. In dit prachtige boek verweeft Hannah Gold vriendschap en fantasie, geschiedenis en wetenschap. We leren over dieren en de natuur, met speciale aandacht voor het smelten van de ijskappen.
‘Het spijt me, Beer. Mensen zijn soms zo… onnadenkend. Oké, ik niet. En lang niet alle mensen. De meesten van ons willen dit niet. We weten gewoon niet wat we moeten doen aan die ijskappen en het plastic en dat dieren als jij lijden. Eerlijk gezegd is het het allemaal zo groot en eng – het lijkt wel of we voor een hoge muur staan. Soms is het dan eenvoudiger om gewoon niets te doen en maar te hopen dat iemand anders het oplost.’
April is vastbesloten om haar vriend te redden en wij als lezer moedigen haar op iedere pagina aan. Een prachtig verhaal met al even prachtige illustraties door Levi Pinfold. Het is een boodschap die gehoord moet worden, want zoals Hannah Gold het zelf zegt in haar dankwoord: ‘Als we hard genoeg brullen, kunnen we het verschil maken.’
Hannah Gold, De laatste beer, illustraties: Levi Pinfold, Uitgeverij Volt, 304 pagina’s (€ 17,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie januari 2023.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
