Kerozine van de Belgische schrijfster Adeline Dieudonnévertelt het verhaal van meerdere personen. Sommigen kruisen elkaars pad. Anderen blijven vreemden van elkaar. En alles speelt zich af op een benzinestation.
Door Adinda Graafland
Als je het paard en het lijk niet meetelt, zijn het dertien mensen met elk een eigen verhaal. Zo heb je Chelly, een lerares paaldansen. Ze komt in eerste instantie lief over, maar zij is de enige die weet van het lijk. Dan heb je Victoire, een dame die dolfijnen met heel haar hart haat. Alika, een Filipijnse nanny die strenge regels naleeft. En Loïc, een lid van de appgroep PlayersParadijs waarin ze versiertrucs met elkaar delen.
Elk hoofdstuk is vernoemd naar de persoon die je op dat moment volgt. Er is hierdoor veel afwisseling. Je ziet de schrijfstijl veranderen wanneer een ander personage geïntroduceerd wordt. Het ene hoofdstuk wordt in de ik-vorm geschreven en het andere in de hij/zij-vorm. Ondanks dat je telkens even aan die vele veranderingen moet wennen, is het verhaal prima te volgen. Je wordt verrast, aan het lachen gemaakt en ontroerd.
Het verhaal van het paard Red Apple zal je raken als een ouder die zijn kind verliest. Red Apple werd weggehaald bij zijn moeder op een veel te vroeg moment. Hij is klein, maar snel. Een onderdeur, waarvan niemand had verwacht dat hij een sterpaard zou worden. De schrijfster laat je meeleven met het verleden, heden en de toekomst van Red Apple.
Chelly is ook personage dat je bijblijft. Het contrast met hoe ze geïntroduceerd wordt en hoe ze eindigt is groot: ze liegt over het rottende lijk in haar kofferbak en zoekt wanhopig naar meer pit in haar man, die ze niet vindt. Ze verandert van een onschuldige influencer naar een vrouw die een gruweldaad heeft begaan. ‘Toen trok Chelly het lemmet eruit, dat een belangrijke slagader had geraakt, afgaande op de hoeveelheid bloed die in warme gulpen op de witte tegelvloer gutste.’
Dan heb je Julie, de vrouw van Olivier. Een lieve vrouw, die getrouwd is met iemand die uit een wat vreemde familie komt. ‘Julie, wilt u uw baarmoeder niet eens zien nu we hier toch zitten te wachten?’ Routine, schoonmaken, een familie vol gynaecologen. Ze willen kinderen, maar zwanger worden lukt niet.
De schrijfster maakt goed gebruik van alle verschillende personages. Het houdt je niet enkel nieuwsgierig tijdens het lezen, het geeft ook wat diversiteit. Je leert de personages beter kennen door al die grote verschillen. De verhalen hebben vaak met elkaar te maken, waardoor het toch meer een roman is dan een verhalenbundel. Zonder te veel te verklappen, komen de verhalen uiteindelijk samen op een zeer verrassende manier.
Adeline Dieudonné, Kerozine, vertaling: Annelies Kin en Nathalie Tabury, Uitgeverij Atlas Contact, 184 pagina's (€ 19,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie mei 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
