Recensie: Misdaad in de Provence

Ik heb een zwak voor getraumatiseerde hoofdpersonen. En voor Franse dorpjes. Vooral van die dorpjes waar de oude mannen op bankjes in de schaduw roddelen en alleen locals zijn uitgenodigd voor een potje jeu de boules. En laten die twee dingen nou samenkomen in Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman van Pierre Martin.  

Door Oglaya Doua 

Isabelle Bonnet is hoofd van een geheime antiterreureenheid in Parijs en overleeft ternauwernood een bomaanslag bij het beschermen van de president. Om bij te komen van haar trauma besluit ze terug te keren naar haar geboorteplaats Fragolin, een klein dorpje aan de Côte d’Azur. Daar komt ze in aanraking met haar verleden door het weerzien van een oude vriendin, Clodine, en Isabelle besluit het ongeluk waarbij haar ouders omkwamen te onderzoeken. Als er vervolgens een Engelsman verdwijnt in Fragolin en in zijn huis het lijk van een naakte vrouw wordt gevonden, wordt aan Isabelle gevraagd of zij de zaak wil onderzoeken. De zaak, en de mensen in Fragolin, blijken gecompliceerder dan gedacht. 

Dit eerste deel van deze detectivereeks over Isabelle Bonnet begint rustig en relaxt, net zoals de vakantie van Isabelle. Door beschrijvingen van de witte zandstranden, azuurblauwe zee, sterk geurende lavendelvelden en croissants met café au lait voel je de zon bijna op je gezicht schijnen. Maar de rust is van korte duur. Vanaf het moment dat de Engelsman uit Fragolin verdwijnt en het lichaam van een naakte vrouw wordt gevonden in zijn villa, is Isabelle geïntrigeerd. Als ze de zaak aanneemt bij wijze van een soort therapie, raakt ze er steeds meer emotioneel in verwikkeld en ontdekt ze niet alleen dat ze niet meer dezelfde is, maar dat het verleden ook niet altijd lijkt wat het was.  

Pierre Martin weet niet alleen de sfeer zo goed neer te zetten door de beeldende schetsen van het pittoreske Fragolin, maar ook door de kleurrijke personages. Van de oude Georges die op iedereen loopt te mopperen tot de excentrieke Apollinaire, de nieuwe assistent van Isabelle. Nadat Apollinaire Isabelle uit een moeilijke situatie redt, weet Isabelle dat ze een goede aan hem heeft: ‘Daarmee had hij definitief zijn baan als haar assistent gered – hoe vaak hij ook tegen de cactus praatte, rode sokken droeg en vergat zijn haar te kammen.’ 

Door het grote palet aan verschillende personages blijft het lang spannend wie er achter de moord op de jonge vrouw en verdwijning van de Engelsman zit. Uiteindelijk komt alles mooi samen, misschien net iets te mooi. Zeker voor een eerste deel was het niet erg geweest als sommige vragen onbeantwoord bleven. Maar in een dorp als Fragolin valt er denk ik genoeg te beleven en op te vangen tijdens de plaatselijke potjes jeu de boules.  

Pierre Martin, Madam le Commissaire en de verdwenen Engelsman, vertaling: Ans van der Graaff en David Orthel, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 304 pagina’s (€ 20,99) 

Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie augustus 2021.   
Interesse? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht. 

Berichten gemaakt 867

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven