Sommige dingen houd je zelfs voor jezelf geheim… Amber weet meer dan ze toegeeft, zelfs aan zichzelf. Ze weet dat ze niet meer kan slapen sinds iemand het huis van haar beste vriendin in brand heeft gestoken. Ze weet dat het niet normaal is als je familieleden twee dagen verdwijnen, zonder bericht, en vervolgens doen alsof dat nooit is gebeurd. En ze weet dat diep in haar geheugen de waarheid verborgen ligt over wat er al die jaren geleden is gebeurd. Maar voor een randschoon geweten moet je soms een hoge prijs betalen…
Amber heeft een bezoek gebracht aan een hypotherapeut om er achter te komen wat er in haar geheugen verborgen ligt. Ze ziet als ze onder hypnose is de woorden Aardig, Wreed, Aardig Wreed. Als ze naar buiten komt ziet ze in het potitieboekje van de cliënt die na haar een afspraak heeft die woorden staan. Ze gaat op onderzoek uit.
Ik sla de bladzij om en hoor een klik van een deur die opengaat nog voor ik zie wat er staat. O nee, o god, dit kan niet waar zijn. Een overweldigend intense hoop dat iets niet gebeurt, geeft je het gevoel dat je het hebt bezworen. Het probleem is alleen dat het niet werkt. Ik zit gevangen in een uitgerekte rechthoek van licht. De vrouw wier auto ik binnengedrongen ben, komt op hoge poten op me af. Ik wil berekenen of ik nog genoeg tijd heb om uit te stappen en weg te rennen voor ze bij me is, maar blijf zitten waar ik zit. Waarom heb ik zo’n krankzinnig risico genomen? Hoe kon ik zo stom zijn? Dinah en Nonie komen om halfvijf aan met de schoolbus, en ik zal er niet staan om hen op te pikken. Waar ben ik dan wel? In een politiecel? Mijn maag schiet in een onverwachte, felle kramp; door de adrenaline dringen zweetpareltjes door mijn huid. Is dit nu een paniekaanval?
‘Leg mijn boekje neer en kom mijn auto uit.’ Doodeng, die trefzekere kalmte van haar. Er is iets helemaal mis met deze situatie, iets wat nog veel erger is dan het feit dat ik zonder toestemming in deze auto zit. Ze zou veel bozer moeten zijn. Ze zou nog binnen moeten zitten. Waarom is ze naar buiten gekomen? Heeft ze me soms in de val laten lopen? Misschien wist ze dat ik dit zou doen – nog voor ik het zelf wist – en heeft ze haar auto expres niet op slot gedaan om mij de gelegenheid te geven me in de nesten te werken, en om haar de gelegenheid te geven mij te betrappen.
Ginny Saxon staat in de deuropening van haar houten praktijk naar ons te kijken. ‘Alles in orde?’ roept ze. Ik durf niet naar haar te kijken. Ik staar naar het opengeslagen boekje in mijn handen.
Dan klap ik het dicht, en geef het terug aan de eigenaar. ‘Ga naar huis, Amber,’ zegt ze vermoeid, alsof ik een stout kind ben dat moest nablijven. ‘En blijf thuis. Dan mag je het later nog weleens allemaal uitleggen, oké?’ Ik heb geen idee waar ze op doelt, maar ik wil het ons allebei dolgraag gemakkelijk maken door te zorgen dat ik hier zo snel mogelijk wegkom, bij haar, bij Ginny, bij Great Holling Road 77, het toneel van zo veel dramatisch vernederende gebeurtenissen dat ik hier nooit meer terug wil komen.
Boekgegevens
Sophie Hannah, Brandschoon, Uitgeverij De Fontein, ISBN 978 90 325 1330 6 (€ 19,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2013.
