Het eerste wat opvalt aan de wat zoete omslag van dit boek zijn de citaten van bekende acteurs op de achterflap. Zo vindt Leonardo DiCaprio Mijn hart gaat door ‘het beste wat hij heeft gelezen. Ooit.’ Dat belooft wat.
Door Gerda Visser
Tijdens het lezen van Mijn hart gaat door van de jonge Zweedse auteur Christoffer Holst wordt de keuze voor citaten van acteurs snel duidelijk. Chavve, een van de hoofdpersonen van het boek, houdt van alle soorten romcom’s en dan met name van Titanic. De titel van het boek is gebaseerd op de titelsong van deze film.
Via een datingsite krijgen banketbakker Chavve en de depressieve, vol angsten zittende Pontus contact met elkaar. De twintigers ontmoeten elkaar per ongeluk op een metrostation, omdat Pontus Chavve herkent van de foto op zijn profiel. De ontmoeting leidt tot een volgende ontmoeting en uiteindelijk tot een relatie. Pontus heeft al eerder een vriend gehad, maar voor Chavve is het de eerste keer dat hij verliefd is. Het verslag van hun ontmoetingen wordt afwisselend beschreven vanuit het gezichtspunt van een van beide jonge mannen. Dat geeft een boeiend beeld van hoe ze de ontmoetingen beleven en wat het met hen doet. Zo besluit Pontus te stoppen met zijn antidepressiva zonder dat met iemand af te stemmen en wordt Chavve steeds zekerder van zichzelf: ‘Ik voel me helemaal zestien. Want ik heb nooit zestien mogen zijn toen ik echt zestien was. Of misschien besloot ik om dat niet te zijn. Dus mag ik dat nu zijn. Samen met hem.’
Het blijkt geen goed idee om te stoppen met zijn medicijnen. Bij de eerste paniekaanval, slikt hij er teveel en wordt Pontus opgenomen worden in het ziekenhuis. Op dat moment ontdekt Chavve pas dat hij depressief is. Het maakt voor hem niets uit, maar Pontus neemt langzaam afstand, omdat hij vindt dat hij niets te bieden heeft. Maar net zoals in echte romantische komedies, is een happy end aanstaande.
Inhoudelijk stelt het liefdesverhaal tussen de twee niet veel voor, maar dat er eindelijk een romcom over de liefde tussen jongens gaat, maakt het verschil! Het leest vlot weg. Dat komt onder andere door de korte zinnen en het hoge tempo. De dialogen zijn goed en passen bij degenen die het gesprek voeren. Je zou er zo een filmscript van kunnen maken. Hugh Grant is, zoals hij zelf op de achterflap al aangeeft, te oud voor een van de hoofdrollen, maar hij zou prima de vader van Pontus kunnen spelen!
Boekgegevens
Christoffer Holst, Mijn hart gaat door, vertaling: Edith Sybesma, Uitgeverij Stortebeeker, 177 pagina’s (€ 15,95)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie 4 juni 2019.
