‘Het is alsof u hier nooit bent geweest. Het is alsof al uw vuiligheid, al uw leugens en bedriegerij zijn uitgewist. Ik ben uw kamermeisje. Ik weet zoveel van u. Maar als het erop aankomt, wat weet u dan van mij?’ De kamermeisjes in hotels vallen zelden op. Ze doen hun werk achter de schermen. Wie Het kamermeisje van Nita Prose leest, zal de volgende keer misschien net iets oplettender zijn.
Door Katy Hurkmans
Kamermeisje Molly werkt in het Regency Grand Hotel. Ze is erg toegewijd aan haar werk, ook al is ze voor de meeste gasten onzichtbaar. Wanneer ze één van de vaste gasten dood aantreft, komt ze in de problemen. Ze wordt verdacht van de moord op Mr. Black, een steenrijke zakenman.
Nita Prose, pseudoniem van Nita Pronovost, schreef een verhaal dat perfect past in het hoekje van de ‘cosy crime’. Het heeft elementen die doen denken aan de traditionele whodunnit, haast zoals Agatha Christie er eentje zou schrijven, maar het is vooral ook een warm verhaal. Molly kruipt onder de huid van de lezer en is moeilijk los te laten. Dat Prose weet hoe ze moet schrijven kan bijna niet anders, ze begeleidde menig bestsellerauteur. Ze is immers zelf adjunct-directeur en uitgever bij Simon & Schuster Canada. Met Het kamermeisje brengt ze al die kennis zelf in de praktijk. Els van Son vertaalde het boek met veel aandacht voor de beeldende taal uit het Engels.
Ongetwijfeld is de uitwerking van het hoofdpersonage het sterkste punt. Molly is een verfrissend personage. Ze heeft ontzettend veel aandacht voor details en ze rust niet tot al haar werk perfect gedaan is. Haar collega’s vinden haar wat vreemd, ze heeft namelijk geen idee hoe ze zich in sociale situaties moet gedragen of een gesprek met iemand moet voeren en ze is naïef wanneer het op het inschatten van de bedoelingen van mensen aankomt. De enige persoon met wie ze een nauwe band had, is haar overleden grootmoeder. ‘Molly is…heel speciaal. Dat snappen jullie wel, toch? Dat ze… bijzonder is.’
Daarnaast zit ook de plot goed in elkaar. Prose gebruikt relatief eenvoudige taal en deelt haar verhaal op in vijf werkdagen. De hoofdstukken variëren in lengte. Het geheel leest vlot, ondanks de veelheid aan personages die al dan niet de sympathie van Molly hebben weten te veroveren. Naast de moord is er nog een ander soort misdaad in het spel en Molly leert gaandeweg dingen bij over de mensen waar ze elke dag mee samenwerkt. Het perspectief is even wennen. Het wordt namelijk verteld vanuit Molly zelf en gezien de manier waarop ze mensen en situaties benadert, is dat af en toe best confronterend. Tegelijkertijd wordt zo het meedenken en zoeken naar de dader gestimuleerd, want niemand zal haar willen zien opdraaien voor de misdaad. ‘Ik zal weten dat het angst is, omdat ik er steeds beter in word die blik te herkennen. Ik word er sowieso steeds beter in: de subtiele signalen begrijpen, de lichaamstaal die hoort bij bepaalde emoties.’
Het kamermeisje is een genoegen om te lezen. Ook al is het soms behoorlijk duidelijk wie het goed voorheeft met Molly en wie niet, het blijft boeiend om haar zelf ontdekkingen te zien doen. Bij de laatste bladzijde aangekomen, is het hopen dat Nita Prose nog meer misdaden plant in het Regency Grand Hotel.
Nita Prose, Het kamermeisje, vertaling: Els van Son, Uitgeverij Ambo|Anthos, 336 pagina’s (€ 21,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie maart 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
