Un-su Kim is een Zuid-Koreaanse schrijver die in 2017 internationaal doorbrak toen zijn literaire thriller De plotters in meerdere landen werd vertaald. Sinds 2020 is De plotters ook in Nederland verkrijgbaar met een interessant design: de paginaranden zijn met ‘bloed’ bespat en de kaft belooft een mix tussen Kill Bill en Murakami. En dat zijn nogal flinke beloftes.
Door Merel Kuitert
De plotters draait om Reseng, een Zuid-Koreaanse huurmoordenaar die moorden precies zo moet uitvoeren als de plotters opdragen. De plotters zijn onbekenden die de moorden uitstippelen, en indien de huurmoordenaars niet precies doen wat zij opdragen, wacht hen tevens een pijnlijke dood. Reseng is opgegroeid in dit wereldje en weet niet beter, doet dus precies wat van hem wordt gevraagd, zonder zich emotioneel te hechten aan de personen in zijn leven.
Dat laatste is belangrijk, omdat je zo ook weinig hoogte krijgt van Reseng. Hij denkt en voelt weinig en maakt keuzes die je als lezer nauwelijks kunt doorgronden. Hij lijkt bijvoorbeeld niet gelukkig te zijn in zijn leven als huurmoordenaar, maar als hem een uitweg wordt geboden, kan hij er toch geen afscheid van nemen. Dit komt waarschijnlijk mede door de manier waarop hij is opgegroeid, denk je als lezer, maar daar geeft Kim geen eenduidig antwoord op. Reseng blijkt vooral een stug personage dat heel erg vasthoudt aan de dingen die hij kent.
Wellicht dat liefhebbers van literaire fictie met dit boek hun hart op kunnen halen, maar lezers die een bloedstollende thriller verwachten, zullen bedrogen uitkomen. Er wordt een hoop uitvoerig beschreven; zo beslaat de reden dat de baas van Reseng, Oude Wasbeer, zijn bibliotheek het Hondenhok heeft genoemd, alleen al drie pagina’s. Het plot biedt geen uitkomst: de spanning bouwt zich nauwelijks op, je weet totaal niet waar het verhaal heen gaat en soms wordt er zo van het verhaal afgedwaald dat je de draad kwijtraakt als je je hoofd er even niet bijhoudt, zoals in de volgende zin:
‘Wat het Hondenhok al die tijd overeind had gehouden, waren de grote houten boekenkasten, gezaagd uit hetzelfde kostbare naaldbomenhout uit Chunyang waarvan tijdens de Joseon-dynastie paleizen werden gebouwd.’
Dat maakt het dan echter wél weer interessant als je een liefhebber bent van een literaire roman met een luguber randje, die erg beschrijvend is en draait om de ontwikkeling van de hoofdpersoon.
Omdat ik geen Murakami heb gelezen kan ik die vergelijking niet maken, behalve dat de schrijfstijl van Kim zeer beschrijvend en wat surrealistisch is. Ik kan echter wel met volle overtuiging zeggen dat De plotters niet veel wegheeft van het meesterstuk van Tarantino. Ja, het speelt zich af in Azië, maar daar is ook alles mee gezegd. De plotters heeft dus vooral te lijden onder de verkeerde verwachtingen die het omslag oproepen. Voor liefhebbers van misdaadromans met een meer dan uitgebreide worldbuilding zeg ik: geef het boek eens een kans. De thrillerfans kunnen het echter beter laten liggen.
Boekgegevens
Un-Su Kim, De plotters, vertaling: Valérie Janssen, A.W. Bruna Uitgevers, 381 pagina’s (€ 21,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie april 2020.
