Fotografe Nicole Segers en journaliste Van der Linde doen verslag van hun tocht tussen de twee oevers van de rivier de Bosporus en van het leven in de stad die twee werelddelen met elkaar verbindt. De foto’s en verhalen zijn een aaneenschakeling van ontmoetingen, zowel op het dek van de veerpont als in de stad. Aan boord wordt thee gedronken, de krant gelezen en mijmerend uit het raam gestaard. Op het vasteland hangt de was te drogen, wordt vis aan de man gebracht en is te zien wat zich binnenskamers afspeelt: in de woonkamer, bij de kapper en in een provisorische kantine.
In Het veer van Istanbul volg je van nabij een tiental mensen uit alle geledingen van de samenleving: de soapachtige Melda, de conservatief gelovige Kübra met haar mild religieuze ouders, de lesbische Yasemin, studente Elif en haar tot de islam bekeerde vader (‘Er is hier in huis geen democratie!’), kunstenares Hande en haar uit de elite afkomstige moeder Ece, tevens sopraanzangeres.
Net als de veerpont bevindt Turkije zich tussen twee continenten. Vaart het land richting Europa, of zal het toch de andere kant op gaan? Voor veel Europeanen valt Turkije buiten de Europese Unie, de Bosporus vorm de grens: daar begint Azië en de islam. In Turkije zelf ligt dat anders. Daar zijn het juist conservatieve islamieten die toenadering zoeken tot het Europese continent, terwijl westers georiënteerde seculieren zich ervan afkeren: zij zien in Europa geen bondgenoot meer. ‘L’Europe? Pourqoui?’ zo roept de sopraanzangeres Ece uit.
Irene van der Linde, Het veer van Istanbul, Uitgeverij Lemniscaat, ISBN 978 90 477 0215 3 (€ 37,50)
