Op het terras stonden de oude universiteitsvrienden over de balustrade geleund, terwijl het geroezemoes van de feestgangers binnen niet veel meer leek dan het gezoem van een bijennest. Een kalme zomerbries, die niet alleen warmte maar ook verre stadsgeluiden met zich meebracht, leverde een mix van motorvoertuiggeluiden, claxons, sirenes, kantoorairconditioners en duizenden onverstaanbare stemgeluiden. De achtergrondmuziek leek zich door de mazen van de verschillende geluiden heen te wurmen om haar eigen stem te krijgen in het geheel. Robert, Howard en Jason stonden gebroederlijk te kijken naar de ondergaande zon, die als een oranje vuurbal de horizon aantikte en duizenden silhouetten achterliet.
‘Hier is op je achtendertigste, Robert. Nog twee te gaan en dan ben je “on the hill”. Men zegt dat het leven dan pas écht begint. Alles voordien is slechts voorspel,’ zei de immer causerende Howard, terwijl hij zijn glas hief voor een toost.
Robert schreef op: Book of thoughts.
Ik laat deze blanco pagina’s zich vullen met de inkt van mijn pen. De inkt die woorden zal vormen, die namens mijn gedachten en gevoel zullen spreken. Ik weet niet waar dit toe leidt. Misschien, als ik ooit hierop terugkijk, zal alles mij ineens helder worden, daar waar ik thans nog in obscuriteit leef. Misschien wordt dit boek mijn getuigenis van alles wat speelt in mijn wezen. Ik heb nooit eerder een dagboek bijgehouden, zo wil ik dit ook niet noemen. Het is slechts een klein boekje met grote gedachten.
Ik heb sinds mijn echtscheiding, twee jaar geleden, nog nooit met iemand erover gesproken. Zelfs niet met mijn twee goede vrienden, Howard en Jason. Eerst had ik die behoefte niet, nog overladen met rancune en gegeseld door mijn gekrenkte ziel. Nu weet ik het niet meer. Ben ik dan gedoemd tot deze zielige onzaligheid?
Als een partner vreemdgaat dan verwoest die de andere partner. Ik heb het nu zelf ervaren. De hamvraag: wat was haar reden? spookt nog immer in mijn hoofd. Het antwoord wil ik niet weten, hield ik mezelf voor. Of toch wel, maar misschien ben ik bang voor het onherroepelijke onbevredigbaar antwoord: er is geen reden! Ik had ooit een geweldige tijd met Sasha. Toen ervoer ik de gelukzaligheid van de liefde in alles wat we samen deden. Maar nu lijken de herinneringen me voor de gek te houden. Ik weet niet meer wat echt is en wat vals.
De kwestie met Sasha heeft me lange tijd aan het denken gezet. Is het zo dat je verliefd kunt zijn op een ander buiten je eigen relatie? Het antwoord is ja. Maar, wapenen we ons hier niet adequaat genoeg tegen? Hoe komt het dat onze muren afbrokkelen? Halen we het zelf neer, of weerstaan onze muren het indringende gebeuk van buitenaf onvoldoende? Komt het door een sentiment van waardevermindering, avontuur, nieuwsgierigheid, wulpsheid, zotheid? Komen we misschien niet meer aan onze trekken bij onze eigen partners?
Ik weet niet waar deze woorden uit deze pen, met dit inkt op deze bladzijden van dit boekje mij naartoe leiden.
De Benjamin, 38!, Uitgeverij Gigaboek, ISBN 978 90 854 8258 1 (€ 15,00)
Voor meer informatie: www.debenjamin.net
