Ze zijn er weer. Waar ze vandaan komen weet ik niet. De schappen, boekplanken en tafels in de boekhandels vullen zich weer met Sinterklaasboeken. Een heleboel nieuwe maar ook een heleboel die ik het jaar daarvoor al gezien heb. Het is hun een derde of misschien zelfs vierde Sinterklaas dat ze weer in de boekhandel staan.
Weet je wat zo mooi is? Dat kinderen geen idee hebben dat die boeken er vorig jaar al lagen. En als ze het al door hebben maakt het hen niet uit. De meeste boeken blijven vers natuurlijk. Daarom kunnen ze een paar weken voor Sinterklaas gewoon de winkel weer in. Als de Sint weer vertrokken is gaan de boeken het boekenmagazijn weer in. En komen ze volgend jaar gewoon weer tevoorschijn.
Bij een heleboel andere boeken gaat dat niet op. Die hebben een houdbaarheid. Dat heeft meestal niets te maken met de inhoud. Dat heeft te maken met het feit dat er steeds weer nieuwe boeken verschijnen en de plek in de boekwinkel beperkt is. Daarom krijgen nieuwe boeken vaak een paar weken de tijd om aan te slaan. Het wonder van de ontdekking moet plaatsvinden in een paar weken. Zeker als je als boek op de magische plek voor ieder nieuw boek terecht wil komen: De Tafel. Mocht je al het geluk hebben om überhaupt op De Tafel terecht te komen, dan moeten er toch snel behoorlijke aantallen verkocht worden. Anders verhuis je naar de boekenkast. De plek waar je nooit ontdekt gaat worden. Ben je veroordeeld om ingeklemd tussen andere lotgenoten te wachten tot iemand echt naar je op zoek is. Of je wordt op een dag teruggestuurd naar de uitgever. Waar je waarschijnlijk de papiervernietiger in gaat.
Ik was ooit vrijwilliger op een schoolbibliotheek. Weet je waar ik echt blij van werd? Als alle populaire boeken uitgeleend waren en de kinderen -vaak mopperend- waren overgeleverd aan boeken die soms al jarenlang aan het wachten waren om ontdekt te worden. En als ze dan ontdekt werden, keken de kinderen naar de boeken alsof het een nieuw boek was. En ieder woord dat gretig of wat minder gretig via de handen en de ogen de fantasie van de kinderen binnendruppelde, was nieuw. De plaatjes die de woorden in hun verbeelding vormden waren fris en kleurig, in plaats van gelig en oud.
Oude boeken bestaan eigenlijk niet. De woorden zijn als nieuw. Zou het niet geweldig zijn als boekhandels eens wat ‘oudere’ boeken tevoorschijn zouden halen, zodat kinderen die boeken kunnen ontdekken?
Net als bij Sinterklaas.
Patz
Patz van der Sloot (1964) is verhalenmaker en oprichter van het Wonderbaarlijke Verhalen*laboratorium CircusPatz in Utrecht waar hij samen met zijn vrolijke bende van auteurs, vormgevers en illustratoren misschien wel de wonderbaarlijkste jeugd- en kinderboeken van Nederland maakt.
Hij schrijft iedere maand een column voor de Boekenkrant-website. Voor meer informatie over CircusPatz bezoek je www.circuspatz.com.
