Een congres voor taalliefhebbers. Dat is natuurlijk bij uitstek een plek om lezers te ontmoeten en te vertellen over de Boekenkrant. Afgelopen zaterdag hadden wij dan ook een stand op het Onze Taal-congres getiteld ‘Met andere woorden’.
Niet alleen beroepshalve, maar ook vanuit persoonlijke interesse is dit congres voor ons interessant. Op de redactie van de Boekenkrant zijn wij niet vies van wat taalpurisme en hebben we allemaal zo onze eigen stokpaardjes. Hoofdredacteur Anouk is tevens Hoofd Correct Spatiegebruik, redacteur Nicole heeft een hekel aan haakjes (bij voorbaat sorry, Nicole!) en ikzelf erger me dan weer aan contaminaties. Als we geen standhouders waren, hadden we net zo goed bezoekers kunnen zijn.
Hoog bezoek
Rond lunchtijd wandel ik het Beatrixtheater van Utrecht in, waar het congres plaatsvindt. Dat is ook precies het moment waarop de informatiemarkt vol begint te stromen. We wisselen elkaar als Boekenkrant-medewerkers af bij de stand, zodat we zelf ook wat mee kunnen krijgen van het programma. Zodra het iets rustiger is, knijp ik er dus even tussenuit om een lezing bij te wonen. Ik weet niet meteen via welke deur ik het best naar binnen kan en dwaal daarom even door het gebouw, mij van geen kwaad bewust als een beveiliger met een bezorgde blik vraagt of hij mij kan helpen. ‘Zou u even kunnen wachten met de zaal ingaan, want Prinses Laurentien komt op dit moment binnen.’ Natuurlijk, denk ik. Als ‘Beschermvrouwe’ van Onze Taal zal zij ook bij het congres aanwezig zijn.
Daarna door naar Ionica Smeets, hoogleraar wetenschapscommunicatie en Volkskrant-columniste. Haar specialismegebied draait eigenlijk om het kiezen van de juiste woorden, een onderwerp dat centraal staat op dit congres. Een belangrijk thema is jargon, een vorm van taalgebruik die met name in een medische setting een muur op kan werpen tussen specialist en leek. Smeets laat zien hoe een simpel woord als ‘stomach’ voor verwarring kan zorgen. Voor de leek betekent dit woord buik, voor de arts enkel maag. Overigens weten de mensen in het publiek feilloos de maag aan te wijzen, wat maar weer laat zien dat dit probleem in het Nederlands minder aan de orde is.
In goed gezelschap
Hierna weer terug naar de stand, waar het wederom druk is. Veel mensen stoppen even bij ons en nemen een van onze gratis kranten of specials mee, terwijl wij van de redactie proberen niet buiten adem te raken van alle informatie die we kunnen geven (‘Maandelijkse krant! Bij 170 boekhandels! Junior-special! BKYA! BKMilitaireBoeken! Nieuwsbrief!’). Overigens komen er ook een aantal mensen voorbij die de gratis kranten weigeren. Niet omdat ze er geen interesse in hebben, maar omdat ze al een abonnement hebben of in een boekhandel werken die de Boekenkrant verspreidt. Een man moet afslaan omdat hij zoveel boeken heeft gekocht, dat hij zijn tas nauwelijks nog kan dragen.
We verkeren in goed gezelschap, dat is duidelijk, met standjes van instanties als het Taalmuseum, website Taalvoutjes en verschillende uitgeverijen van taalgerelateerde boeken. Het probleem van de meneer met de volle tas hebben wij niet. Dat is een voordeel van een stand op een succesvol congres: al die kranten die zijn meegenomen, hoef je niet meer terug naar kantoor te dragen.
