Met het nieuwe theaterconcert Nijntje viert feest wordt de zestigste verjaardag van nijntje gevierd. Wij zetten ons feestelijke konijnenoren op en waren afgelopen zondag aanwezig bij de première in TivoliVredenburg.
We zijn duidelijk niet de enige die uitgenodigd zijn op het verjaardagsfeestje van nijntje, de wereldberoemde creatie van Dick Bruna. In de foyer hebben zich opa’s en oma’s, vaders en moeders en heel veel kinderen verzameld. De dresscode is duidelijk: zonder kartonnen nijntje-oren val je uit de toon!
Nijntje viert feest is alweer de vierde theaterproductie over het Utrechtse konijn die op de planken wordt gebracht. Naast een selectie van liedjes uit de drie eerdere musicals (Nijntje de musical, Nijntje is er weer en Nijntje op vakantie), zijn er speciaal voor deze jubileumvoorstelling twee nieuwe nummers gemaakt door Ivo de Wijs (tekst) en Henny Vrienten (muziek). Er is duidelijk voor gekozen om de boekjes zoveel mogelijk een-op-een te vertalen naar het toneel: het lijkt wel of we letterlijk de wereld van Dick Bruna binnenwandelen. Het decor bestaat uit de kenmerkende Bruna-heuvels en bovenaan het toneel prijkt een typische Bruna-zon.
Het begin van de voorstelling verrast. De bandleden rijden de in doeken gehulde acteurs het podium op. De familie Pluis komt namelijk alleen tot leven als de bandleden muziek spelen. Langzaam worden de hoofdrolspelers onthuld en komt de productie op gang. Geen opening die je direct zou verwachten met een zaal vol kinderen die ‘nijntje, nijntje roepen’ – maar als de konijnenfamilie dan eindelijk tevoorschijn komt, is het echt feest. De acteurs die nijntje Pluis, vader en moeder Pluis, oma Pluis en het konijnenvriendinnetje Nina op het podium neerzetten doen dit zonder al te veel poespas. De fantastische kostuums, waaronder de stropdas en parelketting van vader en moeder Pluis, lijken zo uit de boeken van Bruna overgenomen, inclusief de zwarte tekenlijnen en felle kleurtjes. De vrolijke kleuterliedjes werken aanstekelijk, maar af en toe zijn de vileine opmerkingen van vader Pluis, gespeeld door Rufus Hegeman, een welkome afwisseling. Zo merkt hij cynisch op dat hij toch echt geen badpak aan gaat trekken als de hele familie naar het strand gaat.
Niet alleen het decor en de personages, ook de liedjes lijken een-op-een overgenomen te zijn uit de boekjes. Bekende titels als Nijntje aan zee, Oma Pluis is ziek en Nijntje in de sneeuw zijn allemaal omgevormd tot vrolijke liedjes. Daarbij is er niet echt sprake van een rode draad: oma Pluis zwaait de familie uit op vakantie, van het ene op het andere moment is ze ziek, weer beter en gaat de familie Pluis uiteindelijk toch op vakantie. Het kan de aanwe
zige kleuters niet deren. Meer dan eens zien we kinderen op hun stoel klimmen en vrolijk meedeinen op de liedjes. Als vader Pluis de kinderen vraagt of de kinderen met hun tenen en knieën hun neus aan kunnen raken, schieten de benen in de lucht. Ook de K3-parodie, konijnen 3, kan op veel bijval uit de zaal rekenen.
De wereld van nijntje is vooral vrolijk, ongecompliceerd en fijn: het wereldberoemde konijn heeft immers wat te vieren. Ze sluit de voorstelling dan ook feestelijk af met wortel en limonade. Dit is de aanzet voor een heus nijntje-feest in de foyer. Een ballonkunstenaar tovert ballonnen om in schattige konijntjes, er zijn broodjes in de vorm van nijntje en ook een heuse dj ontbreekt niet. Wij besluiten onze oren aan de wilgen te hangen en voorzichtig weer de wereld buiten het theater te gaan verkennen. Gelukkig zijn we altijd maar een wortel en een glas limonade van de wereld van nijntje verwijderd…
Foto’s: Leo van Velzen
