Zes jaar na Buitenland verschijnt van Miriam van Hee’s hand een nieuwe dichtbundel: Ook daar valt het licht. Zoals we het van haar gewend zijn, schetst ook deze negende bundel herkenbare situaties in een eenvoudige taal, die je toch anders naar de wereld laten kijken.
Miriam van Hee haalt vertrouwde thema’s als familie, reizen, natuur en stad aan. Er vinden weinig acties plaats; observaties van kleine gebeurtenissen overheersen. Met open ogen kijkt ze naar de wereld, die van haarzelf en anderen, in het verleden en het heden. Het dagdagelijkse weet zij in een ander daglicht te plaatsen, al is ze vaak ook zoekende. Melancholisch doch troostend, als een zachte stem die je geruststelt.
De Gentse, die al meer dan dertig jaar poëzie schrijft en meermaals bekroond werd, is tevens docent slavistiek en mocht op uitnodiging van de Poolse ambassade er gedurende een maand in de schrijversresidentie verblijven. Daaruit vloeiden enkele gedichten zoals ‘Dukla revisited’, wat in 1944 een slagveld was.
De bundel bevat vier afdelingen. Het eerste, naamloze hoofdstuk beschouwt nabije en verre plaatsen en alles daartussen, ‘Het nulpunt’ gaat over de Tweede Wereldoorlog, twee ‘Brieven uit het noorden’ voor Leonard Nolens’ verjaardag en voor het laatste, meest persoonlijke:
‘Station Gent Dampoort’ neemt ze ons mee naar de plekken die ze bewoonde, van opgroeien tot de periode van haar scheiding. Herkenbare situaties worden nauwkeurig beschreven in eenvoudige woorden en duidelijke zinsneden met weinig leestekens of hoofdletters. De vele witregels zorgen voor rustruimte, maar ook ritme en muzikaliteit. Beeldend, traag en van op een afstand de omgeving en handelingen observeren typeert Van Hee. Haar stijl doet denken aan die van Rutger Kopland, aan wiens dood ze een gedicht besteedt. Er zijn bovendien twee verjaardagsgedichten, opgedragen aan Remco Campert en Antjie Krog.
Zo minutieus en zintuiglijk als ze beschrijft hoe ze haar vader begeleidt bij het (leven uit)roeien, zo treffend komt het aan bij de lezer. ‘Op de watersportbaan’ gaat als volgt: […] hij hield van het / water, zoals van mijn moeder want midden / op zee ontbrak alleen zij, zo liet hij zich vroeger / ontvallen en wij dan, zo dacht ik en wuifde / ten afscheid […].
De titel Ook daar valt het licht dekt de lading: tal van plaatsen waar we waren, zijn, willen of juist niet kunnen zijn, worden belicht. Om toepasselijk te besluiten met een zinsnede uit ‘De piramide van de zon (teotihuacan)’: […] en je zag verder dat deze plek / niet de enige was, deze stad niet en / deze tijd […] en ‘Uitzicht vanuit de auto’: […] voor ons die niet buiten geruststelling kunnen, dat we / heen zullen gaan, en terug […]. Schitterend!
Boekgegevens
Miriam van Hee , Ook daar valt het licht, Uitgeverij De Bezige Bij, ISBN 978 90 234 7901 7 (€ 16,50)
