Maandagavond 25 november was Awateraar Selma van Aken aanwezig bij de Literaire Nachtclub in Tivoli. Geen dansen en drinken op het metrum van een gedicht, zoals de naam doet vermoeden, maar interviews, voorlezen en zere voeten.
Bij aankomst in Tivoli Oudegracht bleek dat we niet de enige bezoekers waren van de avond. Ik had me gelukkig aangemeld via de studievereniging, want na ons werden mensen geweigerd omdat de zaal zo vol was. Inderdaad waren alle stoelen bezet, wat betekende dat we ruim twee uur moesten staan. Gelukkig was er genoeg ruime om af en toe een rondje te lopen en de benen te strekken.
De avond begon met Marjolijn van Heemstra, die een aantal gedichten voordroeg met een zacht, verlegen stemmetje. Ronald Snijders was overduidelijk publieksfavoriet. Tijdens zijn voordracht begon de Literaire Nachtclub lichtelijk op stand-up comedy te lijken. Bij 200 mensen die allemaal een voorliefde voor taal hebben. ‘De Nederlandse taal schiet tekort en wij wilden laten zien dat zij nog meer tekort zou kunnen schieten’, begon hij, waarna absurde woorden als Mozeseend, breedbeeldfigurant en zoektafel werden uitgelegd.
Een korte pauze werd gehouden na twee nummers van de band Eins, Zwei & The Parallel Cinema, die naar eigen zeggen Bollywood pop speelden. Dit tot grote verbazing van de Indiase schrijver Manu Joseph, die meende het Bollywood-element te missen.
Joseph zelf was mijn persoonlijke hoogtepunt van de avond. Niet alleen las hij een fragment voor uit zijn boek Het Onzichtbare Geluk van Andere Mensen, waardoor ik gelijk verliefd werd op zijn woorden, maar ook wist hij zijn ideeën prachtig te verwoorden in het interview dat presentator Frank Heinen in gebrekkig Engels met hem voerde. Ik blijf een student en om deze reden heb ik geen boek van Joseph gekocht, maar als ik op een schaars moment plots loos geld op mijn rekening vind, zou ik mijn boekenkast zeker willen aanvullen met één van zijn meesterwerken.
Frank Heinen en Manu Joseph
Ronald Snijders gooide er na dit serieuze, licht-filosofische diepte-interview nog wat humor in, waarna Pepijn Lanen a.k.a. Faberyayo van de Jeugd van Tegenwoordig voorlas uit zijn verhalenbundel Sjeumig. Hoewel hij door de Jeugd natuurlijk een beetje een reputatie heeft als ‘jongen van de straat’ lijkt hij zich ook prima thuis te voelen in de literaire wereld. Hoewel ik niet echt bekend ben met de Nederlandse hiphop-scene was daar niet veel meer van terug te zien. Pepijn was vooral Pepijn, die in zijn verhaal met een kritische kijk vertelde over de maatschappij waarin wij leven.
The Parallel Cinema speelde nog een riedeltje en dat was alweer het einde van de Literaire Nachtclub. Qua programma was het wat mij betreft een goede avond. Er stonden interessante schrijvers op het podium die wat goeds te vertellen hadden. Maar het evenement doet zijn naam niet echt eer aan. Het nachtclub-element was afgelopen maandagavond ver te zoeken. Ook mag er de volgende keer gezorgd worden voor extra zitplaatsen, want acht euro voor zere benen is het wellicht niet helemaal waard. Het concept is goed, maar er is nog veel ruimte voor verbetering. Toch is de Literaire Nachtclub een aanrader. Over drie maanden wordt er vanuit Het Literatuurhuis weer een editie georganiseerd. Als literatuurliefhebber zou je er toch eens langs moeten gaan om nieuwe talenten in de schrijverswereld te ontdekken. De volgende keer ben ik er gewoon weer bij.
Bron foto’s: Literaire Nachtclub
