Een aantal jaar geleden heeft Marelle Boersma haar baan aan de Wageningen Universiteit opgezegd en is ze geëmigreerd. Eerst in Portugal, en nu in Frankrijk, heeft ze zich helemaal op het schrijven gestort. Het Moezelmeisje is haar vijfde Vertrek-thriller. Hierin vertrekt Emma naar de Moezelstreek met twee doelen. Ze wil haar eigen alcoholvrije wijn produceren en tegelijkertijd haar familie opzoeken om vragen te stellen over het verleden.
Door Renske Immink
‘Ik ben eigenlijk begonnen met schrijven door mijn vader. Hij heeft een boek geschreven nadat hij gepensioneerd was. Toen dat af was, dacht ik: “Dat is zo stoer, dat daar nu een boek ligt!” Toen ging het kriebelen en dat is gebleven. In het begin was ik nog lekker naïef en dacht ik: “Dat doe ik even.” Dat viel vies tegen. Als je aan het schrijven bent, blijkt er opeens dat er onder al die woorden in een boek heel veel techniek verborgen ligt. Dat moest ik dus eerst leren, daarom ben ik cursussen gaan volgen en heb ik mij door een coach laten begeleiden. Uiteindelijk was daar een boek. Na een half jaar kreeg ik een bericht dat mijn boek werd uitgegeven. Dat gat in het plafond zit daar nog steeds, zo blij was ik daarmee. Ik schrijf nu elk jaar een boek en ik kan mij niet meer voorstellen dat ik dat niet meer doe.’
Het schrijven van Het Moezelmeisje bleek nog een onverwachte uitdaging te worden. ‘Inmiddels was corona al een beetje uitgebroken. Mijn man Jan en ik zaten daar gevangen in Frankrijk, waar de regels nog strenger waren dan in Nederland. We zaten opgesloten in ons huis. We mochten niet van het land af. Alle winkels waren dicht. We konden nergens heen. Ik kon wel research doen naar wijnsoorten en naar andere zaken die in het boek terecht zijn gekomen, maar ik kon niet naar de Moezelstreek totdat half juni de grenzen weer opengingen. Toen bleek dat we naar Nederland konden, gingen de grenzen naar Duitsland niet veel later ook weer open. We zijn drie dagen in Cochem geweest en hebben daar de plaatsen bezocht waarvan ik wist dat daar een belangrijk deel van het verhaal zich afspeelt. Dat bezoek is uiteindelijk ongelofelijk belangrijk geweest, want daar zijn ideeën gevormd die ik anders nooit had ontdekt.’
Niet alleen de beperkte mogelijkheden om research te doen vormden een belemmering. Boersma vertelt dat het schrijven zelf ook lastiger werd. ‘Ik denk dat mensen het hebben van een “vrij hoofd” onderschatten. Door problemen kun je dat kwijtraken. En een pandemie is een groot probleem. Wij maakten ons zorgen. Hoe gaat het in Nederland? Hoe gaat het met mijn ouders, met onze kinderen? Wat als we in een Frans ziekenhuis terechtkomen? We waren net met een verbouwing bezig en alle werklieden liepen weg. Hoe gaan we dat oplossen? De schrijfvakanties konden niet meer doorgaan. Alle problemen die daarmee te maken hadden gingen in mijn hoofd zitten. Daarom is het, zelfs als je wel research kunt doen, helemaal niet gezegd dat je dan kunt schrijven. Ik vond het in die periode moeilijk, ook al kon ik wel achter mijn tafel gaan zitten, om de inspiratie te blijven vinden. Als je niet naar buiten kunt en de inspiratie van de omgeving en van andere mensen niet op kunt doen, raak je een beetje op slot. Ook dat is een belemmering geweest.’
Er zit best wel wat van Emma in mij, omdat zij ook op een laboratorium heeft gewerkt en daar allerlei chemische technieken heeft leren kennen.
De reden om over wijn te schrijven kwam in eerste plaats van de liefde voor wijn. ‘In het Moezelmeisje gaat het specifiek over het maken van alcoholvrije wijn, want ik vind voeding en gezond leven iets heel belangrijks. Dat was ook mijn vak aan de universiteit. Op de universiteit deed ik onderzoek naar milieuvreemde stoffen, voedingssupplementen en dergelijke. Er zit best wel wat van Emma in mij, omdat zij ook op een laboratorium heeft gewerkt en daar allerlei chemische technieken heeft leren kennen. Daarmee kan ze de wijn gaan maken zonder alcohol. Daarnaast heeft ze ook de negatieve effecten van alcohol gezien in haar leven. De aanleiding om daarover te schrijven gaat dus wel wat verder dan alleen de liefde voor wijn.’
Emma lijkt het perfecte hoofdpersonage voor een thriller. Ze heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel, maar overschrijdt zelf ook weleens een lijn. ‘Zonder Emma was Het Moezelmeisje niet geworden wat het is. Ik vind de psychologische thriller interessant, omdat ik mensen interessant vind. Wat drijft mensen om iets te doen en waarom doe ze de dingen die ze doen? Waarom worden ze naar dat dunne lijntje tussen goed en kwaad gedreven? Waarom zouden ze uiteindelijk een moord plegen? Dat vind ik interessant. Ik wil graag weten wat mensen drijft in hun leven.’
Marelle Boersma, Het Moezelmeisje, Uitgeverij De Crime Compagnie, 352 pagina’s (€ 19,95)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
