‘Het idee voor dit boek ontstond al een tijd geleden, toen ik slaagde voor de middelbare school. Mijn vriendengroep, al bij elkaar sinds de basisschool, zou uiteenvallen. Iedereen begon aan zijn eigen leven. Savelsbos vertelt over zo’n soort vriendengroep. Het verschil is dat zij welk bij elkaar gehouden worden.’
Savelsbos gaat over een vriendengroep die tien jaar na de basisschooltijd bij elkaar komt. Waarom?
‘Ze vormden een vriendengroep op de basisschool, maar een gebeurtenis aan het eind van die tijd houdt hen voor de rest van hun leven bij elkaar. Savelsbos concentreert zich op de groep wanneer de jongens mannen van 22 zijn. Ze komen bij elkaar om de gebeurtenissen te reconstrueren van die zomer tien jaar daarvoor.’
Wat overkomt de vriendengroep?
‘In de laatste zomer van hun basisschooltijd zijn vier jongens nog een keer bij elkaar. De ene is gespannen, de ander verheugt zich op de middelbare school. De verteller is voorzichtig en angstig. Juul, het enige meisje in de groep, is anders: ze is vrij en zelfverzekerd, en spiritueel. De jongens gaan met Juul een mergelgroeve in. Ze binden haar vast, maar ze verlaten daarna de grot. Juul blijkt later te zijn verdwenen, misschien wel vermoord. Niemand van de jongens weet wat er is gebeurd, althans niemand zegt dat te weten. Ze blijken die zomer allemaal op een heel andere manier beleefd te hebben.’
Dat levert vragen op.
‘Wie kun je vertrouwen? Wie spreekt de waarheid? En wie kan zich na tien jaar nog herinneren wat er precies is gebeurd? De jongens komen samen bij wijze van een nieuwe start en om de schuldvraag af te schudden. Ze denken allemaal zeker te weten dat ze Juul niet vermoord hebben. Maar hoe kunnen ze daar zo zeker van zijn? Waren er geen spanningen in de groep? Ze bekennen weliswaar het vastbinden van Juul, maar meer weten ze niet. Al hebben ze een donkerbruin vermoeden wie Juul vermoord heeft.’
En door dat vermoeden halen ze iets bijzonder stompzinnigs uit. Waarom?
‘Pure wanhoop. En eerherstel. De jongens van intussen 22 ontvoeren degenen die ze als de daders zien. Om de ene misdaad op te lossen begaan ze een andere misdaad. Waar kan die ontvoering toe leiden? In wezen hebben ze, op een na, hun levens nooit meer helemaal kunnen oppakken. De verdwijning van Juul beïnvloedt ze definitief.’
Savelsbos richt zich op de psychologie tussen de personages en niet op de moord. Waarom koos je voor zo’n totaal andere verteltrant?
‘Veel thrillers zijn standaard: er is een lijk gevonden en een politieagent gaat de moord oplossen. Veel Nederlandse spannende boeken zijn varianten daarop. Er mag wel wat meer creativiteit bij komen kijken, vind ik. Mijn eigen boek moest zeker spannende elementen hebben, gewoon omdat ik daar zelf erg van houd, maar ook kenmerken van een roman. Ik heb een thriller willen schrijven die buiten die platgetreden paden gaat. Savelsbos gaat over de kracht van psychologische spanning.’
Wat me daarnaast opviel, was dat je schrijfstijl mij niet opviel.
‘Ik stoor me aan auteurs die schrijven om te laten zien hoe goed ze kunnen schrijven. Je verhaal moet dragend zijn, niet je mooie zinnen. Om dat verhaal kopen mensen boeken, volgens mij. Iemand als Roald Dahl schreef zo. Ik zie het voor me hoe hij aan zijn bureau ging zitten en precies opschreef wat hij nodig had. Zonder gedoe. Zijn zinnen zijn helder, Dahl schreef gewoon op wat hij bedoelde.’
Dennis Rijnvis, Savelsbos, Uitgeverij Cargo, ISBN 978 90 234 7994 9 (€ 17,90)
Dit artikel is eerder verschenen in de Boekenkrant editie van maart 2013.
