Marijn Houwert wil in zijn boek Zorg voor je mensen niet alleen een lans breken voor een goed begrip van de rol van de traumachirurg, maar ook van de patiënten waar hij mee te maken krijgt. ‘Want die vallen vaak tussen wal en schip.’
Door Antal Giesbers
Misschien zat het er al vroeg in: de ouders van traumachirurg Marijn Houwert waren beiden arts. ‘We zijn wel in die wereld opgegroeid,’ zegt hij zelf. ‘Mijn moeder had vaak dienst, soms gingen we mee naar het ziekenhuis, we hebben dat nooit vervelend gevonden. Mijn zus is uroloog. Ikzelf heb ooit een coschap gynaecologie in Suriname gedaan. Dat beviel enorm goed: de zorg in Suriname is heel basaal, en die rauwheid en puurheid van het vak spraken me wel aan. Ik heb mijn promotie in gynaecologie gedaan, maar ik vond die acute, basale dingen eigenlijk het leukste. Dus ben ik chirurgie gaan doen en uiteindelijk werd ik traumachirurg. Een heel traject, maar ik heb erg genoten van de weg!’
Als medicus besloot hij dus een boek te schrijven voor de gewone mens. Waarom? ‘Het kwam een beetje op mijn pad. Ik publiceer regelmatig in vaktijdschriften, maar ik schreef anderhalf jaar geleden een verwondering van mij af in een kort verhaal. Ik stuurde dat verhaal op aandringen van een collega naar het artsenvakblad Medisch Contact, en die vroegen me uiteindelijk om voor hen te bloggen. Die blogs schrijf ik meestal ’s nachts, op momenten dat het niet druk is in het UMC Utrecht. Ik heb daar lol in, het schrijven kost me niet veel moeite. De blogs worden goed gelezen, en dat werd weer opgemerkt door Uitgeverij Arbeiderspers. Die vroegen me vorig jaar of ik een boek wilde schrijven. Ik dacht: waarom niet? Zorg voor je mensen is een bundeling geworden van iets meer dan vijftig verhalen; sommige heb ik als blog gepubliceerd, andere heb ik speciaal voor het boek geschreven.’
Geen heroïek
Houwert beschrijft allereerst zijn verwondering over de zorg, en over patiënten. ‘Traumapatiënten komen in ons zorgsysteem qua lotgenoten contact tussen wal en schip terecht,’ vertelt de medicus. ‘Als een moeder haar kind verliest in het kinderziekenhuis, dan heeft ze lotgenoten om zich heen, je vormt een groep en kunt erover praten. Maar de verscheidenheid aan letsels die bij ons binnenkomen is enorm, er zijn vaak geen raakvlakken. Dus een vrouw die bij een auto-ongeluk haar kind verliest, kan bij ons niet met lotgenoten praten. Ik hoor heel vaak terug dat dat de acceptatie en het herstel belemmert. Traumapatiënten moeten binnen ons systeem een plek, een gezicht krijgen.’
Daarnaast merkt hij dat een traumachirurg een beetje een uitzondering begint te worden. ‘Bedenk: de ene keer gaat het om gebroken ribben, dan weer een gebroken enkel of bloeding in de buik, dan de linkerpink. Terwijl ik steeds meer superspecialisten om me heen zie, die zich allemaal keizer op hun eigen postzegel wanen. Ik vraag me af of die superspecialisatie nou echt wel zo wenselijk is.’
Met zijn boek wil de auteur mensen een juist beeld geven van zijn vak. Houwert: ‘Bij een traumachirurg denken mensen meteen aan de heroïek uit Amerikaanse tv-series. Daar wil ik van wegblijven: er heerst bij ons rust en organisatie, we weten meestal van tevoren wat er aankomt, we bereiden ons daar als team artsen en verpleegkundigen goed op voor. De kracht van het team is essentieel en bepaalt het resultaat van de behandeling.’
Om het beeld compleet te maken, schrijft hij in het boek ook over studeren, promoveren en de opleiding tot chirurg, maar ook over zijn rolmodellen in de medische wereld. ‘De gangbare opinie is dat je gepromoveerd moet zijn om in opleiding te komen tot medisch specialist. Maar het is toch ook waardevol als toekomstig collega’s bestuurlijke vaardigheden hebben, of onderwijs willen geven, of innoveren, of ondernemen? Ook daarover wil ik de zorgwereld graag stof tot nadenken geven.’
Meer dan een boek
Dat is niet het enige wat de medicus met zijn boek wil bereiken. De opbrengst van Zorg voor je mensen gaat namelijk naar de Stichting Leading Doctors, dat zich inzet voor het bevorderen van het welzijn van zorgverleners. Houwert: ‘Jaarlijks belanden 80.000 mensen in het ziekenhuis door een ongeval. Dat heeft een enorme impact op mensen en maatschappij. Ik vind het goed dat mensen een beeld hebben van wat dat betekent, wat mensen doormaken. En ook dat alle mensen anders zijn, en dus met andere problemen te maken krijgen, ook psychische. Ik hoop dat het boek daar een rol in speelt. Dit is de eerste keer dat ik een boek geschreven heb. Ik ben benieuwd of mensen het willen lezen, en hoe het bevalt.’
Boekgegevens
Marijn Houwert, Zorg voor je mensen. De wondere wereld van een traumachirurg, Uitgeverij de Arbeiderspers, 224 pagina’s (€ 20,00)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie april 2021.
Interesse? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
Fotocredit: UMC Utrecht
