Helen Fields heeft een groot aantal succesvolle boeken achter haar naam staan, met als bekendste voorbeeld de serie rondom inspecteur Luc Callanach. In dit interview gaan we op zoek naar het geheim achter haar succes. Alvast een tip van de sluier? Fields weet vaak zelf niet eens hoe het verhaal van haar boeken gaat lopen. Uitstekend recept voor een verrassend verhaal dus!
Door Rinke van der Plaat
Perfecte wraak is het allernieuwste boek van de Britse Helen Fields. In dit zevende deel van de inspecteur Callanach-serie worden de hoofdpersonen Luc en Ava geconfronteerd met een bommenlegger die hen telkens een stapje voor is. Ze lijken steeds dichterbij te komen, maar of dat een goed teken is…
Hoe heb je jezelf ontwikkeld tijdens het schrijven van deze serie?
‘Toen ik aan het eerste boek werkte, dacht ik helemaal niet aan bijzaken. Ik schreef gewoon het boek dat ik wilde schrijven. De eerste twee boeken waren daardoor heel beeldend en nogal duister. Alle gebeurtenissen werden echt tot in stuitende details beschreven. Daarna begon ik mezelf in te houden. Dat werkte niet echt, ik was te bezorgd over recensies en mensen die kritiek zouden hebben. Ik was aan het schrijven met mijn hoofd in plaats van mijn hart. Nu weet ik beter en schrijf ik weer gewoon het boek dat ik wil schrijven. Soms zegt mijn uitgever nog weleens dat de details te ver gaan, maar dat wil ik graag. Als ik zelf dingen ga aanpassen, voelt het verhaal niet meer alsof het van mij is.’
‘Ik was aan het schrijven met mijn hoofd in plaats van mijn hart, en dat werkt niet’
Kunnen we dat terugzien in Perfecte wraak?
‘Perfecte wraak is een heel duister boek. Toch probeer ik er geen griezelboek van te maken. De truc is om alleen de details te beschrijven die het verhaal realistisch maken. Als je probeert te ver te gaan, lijkt het alsof je mensen alleen wilt choqueren. Dat doet afbreuk aan het verhaal. Ik wil wel dat mijn lezers zich helemaal kunnen inleven in het verhaal. Ze moeten alles kunnen zien en voelen. Dat heb ik namelijk zelf ook tijdens het schrijven: soms voelt het schrijven alsof ik een film aan het kijken ben.’
Hoe begin je het schrijfproces eigenlijk? Wat is het eerste dat je doet?
‘Ik werk altijd eerst de personages uit en dan kijk ik pas naar het verhaal. Als ik een interessant personage vind waar ik over wil schrijven, ga ik kijken hoe hun dagelijks leven eruitziet. Wat goed is in hun leven en wat er minder gaat. Van daaruit bouw ik het verhaal verder op.’
Wie was dat personage in Perfecte wraak?
‘Perfecte wraak is begonnen bij het slachtoffer. Ik heb zijn of haar hele leven opgebouwd en heb besloten wat er met diegene gaat gebeuren. Daarna komt de rest van het verhaal.
‘Het schrijven was een interessante uitdaging, want je hebt twee verhaallijnen die door elkaar lopen. Het moeilijke was om genoeg achter te houden zodat het verhaal spannend blijft, maar ook te zorgen dat ik het tempo van de twee verhaallijnen ongeveer gelijk hield. Uiteindelijk kwamen de verhaallijnen perfect uit, maar ik moet zeggen dat daar ook wel het nodige geluk bij kwam kijken. Het liefst zeg ik natuurlijk dat ik briljant ben, maar hierbij geef ik graag toe dat het een beetje geluk was.’
Je gaat heel erg in op de psychologie van je karakters. Hoe bouw je die op?
‘Ik ben erg geïnteresseerd in psychologie en ik lees er veel over. Ik ga niet heel wetenschappelijk te werk, maar probeer er juist echt een gevoel bij te krijgen. Eigenlijk alsof ik in het lijf van diegene leef. Ik plan mijn boeken ook niet. Ik heb gewoon een idee en begin met schrijven.’
Hoe houd je het verhaal dan logisch?
‘Ik heb geen idee. Ik heb daar echt geen goed antwoord op. Daar is de eindredactie voor. Als ik het verhaal naar mijn uitgever stuur, ziet hij altijd wel verbeterpunten. Hij let ook veel op de verbanden en de logica in het boek. In je eerste versie moet je de personages heel goed uitgedacht hebben. Ze moeten geloofwaardig zijn en een heel leven hebben. Een van de belangrijkste dingen is de motivatie van de personages. Die moet duidelijk en zichtbaar zijn. “Wat doet je karakter en wat wil hij of zij?” is eigenlijk de vraag die je dan stelt. De technische fouten in je boek kun je repareren, maar als je je personages niet goed hebt, is het heel lastig om dat op te lossen.
‘Ik vind het heel leuk om een boek te schrijven en dan zelf nog verrast te worden door het einde. Als ik wist wat er in elk hoofdstuk ging gebeuren, zou het heel saai zijn om een boek te schrijven. Ik vind het leuk dat ik het niet weet. Er zijn natuurlijk wel dingen die moeten gebeuren, maar een groot deel weet ik nog niet. Dat houdt het spannend. Het is, zoals ik al zei, net alsof ik een film aan het kijken ben.’
Helen Fields, D.I. Callanach 7. Perfecte wraak, vertaling: Yolande Ligterink, Uitgeverij Ambo|Anthos, 408 pagina’s (€ 21,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2023.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
