Judith: ‘Colombiaans carnaval is als een stripalbum, met veel flat characters die snel aan je voorbijtrekken. Zoals je het in het echt ook overkomt als je met een rugzak in een land rondreist. We vullen de gezichten bewust niet of nauwelijks in, dat doen lezers daarom vaak zelf.’
Sabine: ‘We hebben Colombiaans carnaval geschreven in fysiek proza. Je ruikt de geuren van het land, voelt de intense regenbuien en de spinnenwebben langs je armen, wanneer je in de jungle bent.’
Judith: ‘Het boek moest in elk geval geen dagboek of reisverslag worden. We hebben een aantal tips opgenomen, maar verder is Colombiaans carnaval volgens mij een Quentin Tarantino-achtig verhaal, als een groepsportret van de verschillende gezichten van Colombia.’
Sabine: ‘Linda, het hoofdpersonage, is nogal naïef. Ze laat zich afleiden door de vrolijkheid van Colombia. Toen wij daar waren, merkten we dat de mensen weliswaar vrolijk en uitgelaten zijn, maar dat er veel tragiek onder hun lach schuilgaat. Zoals een jongen van twintig, die wij spraken. Hij heeft geen vrienden meer, omdat ze allemaal als drugskoerier zijn heengezonden en zijn doodgeschoten.’
Judith: ‘Linda stoort zich aan de dingen die anders gaan, ze begrijpt het niet. In Colombia betekenen begrippen als “tijd” en “afstand” niets. En voorbereiding ook niet, ze regelen alles ter plekke. Wij kwamen er zelf ook al na enkele dagen achter: plan niets van tevoren, het heeft geen zin.’
Sabine: ‘Dat merkten we wel toen we anderhalf uur voor het vertrek van een vliegtuig op het vliegveld waren. Doodnormaal in Europa. Maar ze waren zó verbaasd dat ze een ander vliegtuig, dat zou vertrekken, even aan de grond hielden zodat we direct mee konden.’
Judith: ‘Ook andere rare kanten van Colombia wilden we laten zien. Wij kwamen in de jungle een dorpje tegen zonder wegen. De rijkste man van het dorpje had, om zijn rijkdom te laten zien, een auto gekocht en voor zijn huis neergezet. Terwijl hij nog geen meter kon rijden…’
Sabine: ‘Colombia is een eng en spannend land, vooral voor thuisblijvers. Iedereen dacht dat we ontvoerd zouden worden, dat de FARC ons gevangen zou nemen. Twee meisjes die in de jungle gaan backpacken, het lijkt vragen om problemen.’
Judith: ‘Colombia bleek gastvrij, we hebben ons overal vreselijk welkom gevoeld. Er komen maar weinig toeristen door de belabberde reputatie; ze doen hun best om die paar toeristen te behouden. En of we in Nederland willen vertellen dat het een geweldig land is om te bezoeken. Hierbij!’
Sabine en Judith van Vugt, Colombiaans Carnaval, Uitgeverij Maarten Muntinga, ISBN 978 90 583 547 2 (€ 16,95)
INTERVIEW – ‘Colombia is een geweldig land!’
