Twee jaar geleden verscheen Zeik niet zo, een bundeling humoristische columns over millennials, geschreven door Anouk Kemper, Suzette Hermsen en Lianne Marije Sanders. Onlangs verscheen van de hand van Kemper de roman Aankutten, over de 31-jarige Alex Kroon met wie het ‘even niet zo lekker gaat’.
Door Mireille Bregman
Zeik niet zo werd lovend ontvangen door de humor en herkenbaarheid van de onderwerpen. Aankutten gaat ook over de ervaringen van de millennial, maar dan in romanvorm. ‘Het vorige boek had een duidelijk non-fictiekarakter,’ vertelt de auteur. ‘Samen met twee oud-collega’s van de LINDA. schreef ik columns over millennials aan de hand van thema’s als geld, liefde en werk. Het schrijven van dergelijke korte stukjes vind ik makkelijker, maar omdat het een project was dat we met z’n drieën deden, waren alle afspraken eromheen ingewikkelder. Nu hoefde ik alleen met mezelf rekening te houden en dat was wat dat betreft makkelijker.’
De hoofdpersoon Alex heeft naast haar werk als freelance journalist altijd al de droom gehad een boek te schrijven, maar het komt er maar niet van. Een droom die Kemper met haar deelde. ‘Schrijven heb ik altijd al gedaan en een boek uitbrengen wilde ik ook graag. Ik had het gevoel dat ik na een boek “kon sterven”. In 2011 schreef ik De Almeerse rioolmoorden, een roman over een onopgeloste moordzaak in Almere. Nu heb ik alweer mijn derde boek in handen.’
Aanklooien voor alle leeftijden
Een synoniem voor de titel Aankutten is ‘het eeuwige gehannes’, waar het boek in feite over gaat. Kemper legt uit hoe ze tot de titel kwam: ‘Tijdens het schrijfproces was dat mijn werktitel. Op een gegeven moment suggereerde de uitgever Aankutten als titel te gebruiken. Het woord “aanklooien” vond ik minder sterk overkomen en bovendien was ik al gewend aan dat andere woord. Er waren wel mensen die zich afvroegen of ik na de lancering bepaalde lezers niet zou bereiken met “aankutten”, omdat het populair of te grof zou overkomen voor bijvoorbeeld oudere lezers. Deze titel past echter wel bij dit boek, omdat het voor mij een heel normaal woord is.’
Het verhaal speelt zich af in hedendaags Amsterdam, met feestjes maar ook saaie werkdagen. Hoewel de hoofdpersonen dertigers zijn, is het toch niet alleen voor deze doelgroep geschreven. ‘Het gaat over aanmodderen,’ legt Kemper uit. ‘Veel jonge dertigers kennen een periode waarin niet veel groots en meeslepends gebeurt, een punt waarop het leven zich maar langzaam ontvouwt. Je vrienden lijken het beter te hebben dan jij, terwijl jij zelf stilstaat. Hopelijk kun je je als lezer daarin herkennen en erom lachen. De enige reden dat Alex 31 jaar oud is, is omdat het zo’n lekker “niksige” leeftijd is. Je hebt je “big 3-0-feest” gehad’, nu ben je gewoon een dertiger. Tegelijkertijd is deze roman een beetje voor iedereen, elke generatie kent wel zo’n periode waarin men zich afvraagt waar hij nu eigenlijk mee bezig is. Ik kreeg reacties van mensen in verschillende leeftijdsgroepen die allemaal iets herkenbaars aantroffen in het verhaal. Daarom ben ik ook niet bang dat Aankutten een kortstondig, “hip” verhaal zal zijn. Sowieso heeft het weinig zin om je af te vragen hoe het publiek over een jaar over dit boek denkt. Het gaat om het verhaal dat ik wil vertellen en daar richt ik mij op. Ik zou blokkeren als ik steeds moest bedenken hoe iemand het zou ontvangen, dan krijg je een gekunsteld boek.’
Bijna volwassen
De schrijfster keek naar haar eigen leven ter inspiratie, maar het is geen autobiografische roman. ‘De relatie tussen Alex en haar zus, die in een ver land avocado’s plukt, is er min of meer automatisch in gekomen, want ik heb zelf drie zussen. Ook het taalgebruik is een weergave van hoe er in mijn vriendengroep gepraat wordt. Ik heb niet expres geprobeerd hip te doen met bijvoorbeeld Engelse woorden en uitdrukkingen, die zitten automatisch in onze taal. Uiteraard komt er ook veel in voor wat niet overeenkomt met mijn eigen leven, omdat Aankutten over Alex gaat en niet over mijzelf.’
Een van de centrale thema’s in de roman is het volwassen worden. Zo wordt er bijvoorbeeld gesproken over grotere huizen, vaste relaties en kinderen krijgen. In de omgeving van Kemper speelt het ook een rol:‘Ik merkte dat het “volwassen worden” vooral bij mijn vrienden een thema is. Ze zeiden op een gegeven moment vaak: “Wat volwassen!”, als iemand dingen deed als een contract voor een huis tekenen of een set tuinmeubelen kopen. Ik heb meerdere vrienden die gay zijn, waardoor ze misschien een minder traditioneel levenspad volgen. Hen vallen eerder ‘volwassen zaken’ op als de aanschaf van een auto. Eigenlijk kun je zeggen dat ik door mijn omgeving over het onderwerp volwassenheid schrijf. En dan op zo’n manier dat de lezer er hopelijk plezier aan beleeft!’
Foto Anouk Kemper: Sander Veeneman
Boekgegevens
Anouk Kemper, Aankutten, Uitgeverij Brandt, 224 pagina’s (€ 18,50)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2019.
