Het is niet mogelijk om in dit land in groten getale kinderen te laten verdwijnen… Of toch wel? In IJskoud zien we hoe een dergelijke zaak Nederland in zijn greep houdt. Wij spraken met schrijfster Isa Maron over dit boek, dat het tweede deel vormt van de vierdelige serie De Noordzeemoorden.
Hoe is het idee voor De Noordzeemoorden ontstaan?
‘Ik had al heel lang het idee om een serie verhalen te schrijven over moorden in Amsterdam- Noord. Eerst wilde ik een serie van losse verhalen schrijven met een moordzaak per boek – een soort Baantjer plus. Toen ik wist dat een vermissingszaak als een rode draad door alle verhalen zou lopen, heb ik voor een vierdelige serie gekozen. Mijn intentie is om elk boek beter te laten zijn dan het vorige deel. Heel vaak hebben series een fantastisch eerste boek en wordt het daarna steeds minder. Dat vind ik altijd zo jammer!’
Dus je wist meteen dat het niet bij één boek met Kyra Slagter en Maud Mertens in de hoofdrol zou blijven?
‘Bij het uitwerken van mijn verhaal werd ik meer gegrepen door de karakters dan de moorden zelf. Ik wilde niet een klassiek spannend verhaal maken over een team van rechercheurs dat een moord moet oplossen. Ik wilde graag een jong iemand die een grote rol zou gaan spelen. Het was net alsof de belangrijkste karakters de kamer in kwamen lopen, zich aan me voorstelden en me vertelden waar het verhaal heen ging. Al weet ik natuurlijk dat ik die personages zelf heb bedacht.’
Waarom heb je ervoor gekozen om de vermissing van Kyra’s zus Sarina in alle vier de boeken terug te laten komen?
‘Het intrigeerde me dat iemand gewoon zomaar weg kan zijn. Kijk bijvoorbeeld naar de actualiteit, over de twee meisjes die zijn verdwenen in Panama. Ik had de hele verhaallijn al bedacht toen dat in het nieuws kwam. Het grote raadsel van wat er gebeurd is en hoe iemand zomaar van de aardbodem kan verdwijnen, dat vind ik een “mooi” drama om over te schrijven.’
Zowel in Galgenveld als IJskoud komen veel kinderen en jongeren voor die geconfronteerd worden met gruwelijke situaties en misdaden. Waarom spelen zij zo’n prominente rol?
‘Ik heb er eigenlijk niet bewust voor gekozen. Het heeft met mijn belevingswereld te maken: we hebben thuis een huis vol kinderen van allerlei verschillende leeftijden. Ik vind het intrigerend hoe zij de wereld bekijken. Ongemerkt sijpelt dat door in mijn boeken. Met IJskoud wilde ik laten zien dat verdwijningszaken rondom kinderen in heel veel landen voorkomen, maar dat er weinig aandacht voor is. Als dit in Nederland zou gebeuren, zou het land te klein zijn!’
Waarom koos je ervoor de verhalen in Amsterdam-Noord te laten afspelen?
‘Het hele idee is al drie jaar geleden ontstaan, maar ondertussen is Noord helemaal in opkomst. Toen was dat nog helemaal niet het geval. Ik heb eerder een verhaal geschreven over Noord waar ik ook heel veel geschiedenis van het stadsdeel in heb verwerkt. Ik vond het raar dat dat er eigenlijk nog helemaal niet was. Heel veel mensen weten bijvoorbeeld niet dat er hier vroeger een galgenveld was. Dat is toch een prominent stukje geschiedenis van Amsterdam. Alles speelt zich altijd af in de stad, aan de andere kant van het water. Mijn dwarse gedachte was: dan laat ik het lekker hier afspelen.’
‘Heel veel mensen weten niet dat er hier vroeger een galgenveld was’
Het eerste deel van de serie, Galgenveld, is in een gigantische oplage verspreid als bijlage bij het AD. Hoe heb je het ervaren dat opeens zoveel mensen kennismaakten met je werk
‘Het doel van de actie was om in de zomer lezen te promoten: lees niet alleen de krant, maar ook een boek. Daarnaast was het natuurlijk een prachtige kans om mezelf te laten zien via een leuke, sympathieke actie voor de lezers van de krant. Ik hou erg van geven! Ik kreeg opeens mailtjes van mensen die zeiden nooit thrillers te lezen en helemaal niet van Nederlandse auteurs, maar die toch hadden genoten van mijn boek.’
A-Film heeft de filmrechten van De Noordzeemoorden gekocht. Kun je jouw versie van het verhaal loslaten wanneer ze daadwerkelijk met jouw boek aan de slag gaan?
‘Je moet je er niet mee willen bemoeien, want het schrijven van een scenario is echt een ander vak. Ik houd me maar vast aan de gedachte dat het ook allemaal vakmensen zijn. Ik ben wel huiverig voor slecht werk. Er zijn best veel dingen op televisie waarvan ik denk dat er met een paar kleine veranderingen een betere verfilming zou kunnen zijn gemaakt. Toch zijn er dingen in mijn boeken die je niet een-op-een kunt vertalen naar het grote scherm. In Galgenveld heb je het perspectief van de moordenaar, maar dat is alleen maar een stem. In een film kun je dat niet doen, want dan zie je meteen wie het is. In het scenario zal je dingen moeten veranderen om ergens anders de spanning vandaan te halen.’
Boekgegevens
Isa Maron, IJskoud, Uitgeverij The House of Books, ISBN 978 90 488 2270 6 (€ 19,95)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2015
