Een dichter, een troubadour, een liedjesschrijver: Heinz Hermann Polzer, alias Drs. P, was het allemaal. De taalkunstenaar overleed afgelopen maand op 95-jarige leeftijd.
Op YouTube is een prachtig filmpje te vinden van het eerste televisieoptreden van Heinz Hermann Polzer. Het is 1964, en de liedjesschrijver wordt geïnterviewd door Willem Duys over zijn nieuwe plaat. Duys laat de EP aan het publiek zien. ‘Het zijn liedjes waarvan de muziek en tekst van hemzelf zijn, en die hij zelf zingt… Met een afschuwelijke stem.’ Dan wendt hij zich tot Polzer. ‘Mag ik dat zeggen?’ Polzer knikt instemmend. Dan zegt hij met glimmende oogjes: ‘Ik moet nog even tussen haakjes opmerken: ik heb een hele mooie, zuivere stem. Maar die gebruik ik nooit. Want da’s zonde.’
Het is Duys die Polzer medio jaren zestig voorziet van de artiestennaam Drs. P. De zanger, die inmiddels van middelbare leeftijd is, heeft dan al behoorlijk wat roerige jaren achter zich. In 1919 werd hij geboren in het Zwitserse Thun. Tijdens zijn studie economie begint Polzer met het schrijven van liedjes, en tijdens de Tweede Wereldoorlog waagt hij zich aan een kinderverhaaltje over ‘de ondeugende Dolf & Ben’ – oftewel Hitler en Mussolini – die een pak slaag krijgen van Oom Sam. Die laatste exercitie komt hem op vier maanden gevangenisstraf te staan. Die straf wordt met twee maanden verlengd als blijkt dat Polzer een kaartspel heeft getekend met Mussolini en Hitler als jokers.
Polzer werkt als vertaler, pianist, redacteur en copywriter voordat hij uiteindelijk doorbreekt als liedjesschrijver. Hij scoort bescheiden hitjes met liedjes als Dodenrit, Veerpont, en De zusters Karamazov. Humor is belangrijk in zijn teksten; ook speelt Polzer graag met taal. Drs. P brengt ook boeken uit. Zo schrijft hij samen met Ivo de Wijs verschillende werken over de dichtkunst, en ontwikkelt hij een nieuwe dichtvorm: het ollekebolleke.
Nadat hij in 1998 zijn afscheidsconcert heeft gespeeld, leeft Polzer een teruggetrokken bestaan met zijn vrouw, totdat hij in juni 2015 overlijdt. De wereld laat hij lachend achter op zijn crematie. Want, zoals de aanwezigen daar te horen krijgen: ‘Het was zijn vurige wens in rook op te gaan.’
Het goede boek
Het goede boek – je kunt het zomaar kopen
Je neemt het mee, je zet het in een kast
Het zal je nimmer voor de voeten lopen Maar legt, zodra je wilt, een wereld open
En daarin ben je dan zijn eregast.
-Drs. P
Afbeelding: Letterkundig Museum, Frank Leenhouts, frankleenhouts.net
