Sophie Hannah, bekend van haar romans, kinderboeken, poëzie en thrillers, bracht in 2014 Agatha Christies bekende personage Hercule Poirot terug in De monogram moorden. Met De nieuwe erfgenaam levert ze opnieuw een spannend mysterie af over de excentrieke Belgische detective.
Wat is je connectie met Agatha Christie en Poirot?
‘Ik ben al mijn hele leven een obsessieve fan van Agatha Christie. Ik ontdekte haar boeken toen ik twaalf was. Tegen de tijd dat ik veertien was had ik ze allemaal gelezen. In 2012 werd ik door een toevallige loop van omstandigheden gevraagd om een nieuwe Poirot-roman te schrijven. De Christie Estate en de familie van Christie waren een nieuwe Poirot-roman aan het overwegen en mijn agent was toevallig op het juiste moment op de juiste plaats.’
Dit jaar is het 100 jaar geleden dat Poirot werd geïntroduceerd. Hoe komt het toch dat Poirot nog steeds zo tot de verbeelding spreekt?
‘Ik denk dat daar een aantal redenen voor zijn. Wanneer je hem tegenkomt in een boek of film maakt hij een onvergetelijke indruk dankzij zijn vlekkeloze, vreemde manier van kleden, zijn eivormig hoofd en zijn flamboyante snor.
‘Verder heeft hij een bepaalde tijdloze kwaliteit. Hij is een buitenstaander in de boeken. Hij is een buitenlander, een continentaal type tussen al die Engelsen, dus hij vertoont niet het gebruikelijke Engelse gedrag van die tijd. Daardoor komt hij bijna over als een soort superheld. Je komt nooit veel te weten over zijn achtergrond. Je weet alleen dat hij een Belgische politieman is. Het is alsof hij op magische wijze verschijnt wanneer hij nodig is om een moord op te lossen. Ik denk dat hij daardoor een van die karakters is die voor eeuwig leeft.’
Het verhaal spelt zich af in Ierland. Ik zag op Twitter dat een van de redenen was dat Ierland geweldige herenhuizen heeft. Is er nog een andere reden?
‘Ik moet bekennen dat het met de herenhuizen begon. Ik zag zo’n huis op een website en bedacht dat er veel verdachten passen in een huis met twaalf slaapkamers! Toen vroeg ik me af of Poirot ooit een mysterie had opgelost in Ierland. Er wordt een keer gezegd dat hij in Ierland is geweest en het daar niet erg leuk vond, maar hij is er nooit geweest om een mysterie op te lossen. Dus dat was iets wat hij kon don, dat hij nog nooit had gedaan.
‘Toen ontdekte ik dat 1929 op politiek gebied een fascinerende tijd was in de Ierse geschiedenis omdat de heersende klasse nog steeds voornamelijk Engels of Anglo-Iers was, maar het overheersende gevoel onder de mensen was dat ze genoeg hadden van de situatie en hun land terug wilden. Mijn karakters in hun herenhuis zaten dus politiek gezien in een precaire situatie. Hoewel ik wist dat ik dit niet op een directe manier zou behandelen of noemen, vond ik dat interessant.’
Hoeveel vrijheid heb je bij het schrijven van de Poirot-boeken?
‘De waarheid is dat ik niet weet hoeveel vrijheid ik heb, omdat de Christie-familie en ik het nog nooit oneens zijn geweest. Toen ze me vroegen om het schrijven van Poirot op me te nemen hebben we afgesproken dat ik ze een plotsamenvatting zou sturen. Ik heb hetzelfde gedaan voor De nieuwe erfgenaam, zodat ze alles konden goedkeuren. Voor beide boeken vonden ze het geweldig en hebben ze alleen wat kleine suggesties gedaan, waarmee ik het overigens eens was.
‘Het is de taak van de familie om Agatha Christies literaire nalatenschap te bewaren. Het zou verkeerd zijn als ik te veel vrijheid had. Ik weet dat dat misschien vreemd klinkt. Ik zie het op dezelfde manier als de familie: Poirot moet blijven zoals Christie hem gecreëerd heeft. De nieuwe en spannende elementen van het boek moeten komen van de nieuwe mysteries die hij oplost en daarin hebben ze me veel vrijheid gegeven.’
Hoe is het om na het schrijven van een Poirot-roman terug te gaan naar het schrijven van boeken die niet over hem gaan?
‘Het is een andere ervaring, maar ik denk dat het goed is. Het is heel gunstig voor me geweest om heen en weer te gaan tussen de twee omdat het ervoor zorgt dat ik zorgvuldig nadenk over wat ik doe in elk genre. De traditionele Golden Age-detectiveroman is toch anders dan de hedendaagse psychologische thriller.’
Ga je nog meer Poirot-verhalen schrijven?
‘De familie moet na elk boek besluiten of ze er nog één willen doen. Ik denk dat het er grotendeels van afhangt wat hun indruk is van de interactie van mijn boeken met die van Agatha. We hopen allemaal dat mijn boeken ervoor zorgen dat Agatha’s Poirot-romans meer voelen als een serie die nog steeds leeft en wordt voortgezet. Veel mensen die nog nooit Agatha Christie hebben gelezen hebben tegen me gezegd dat ze na het lezen van mijn Poirot nu een van Agatha’s boeken wilden lezen. Ik denk dat ik in dit stadium er zeker nog één zou willen schrijven. Ik heb namelijk nog een geweldig idee!’
Boekgegevens
Sophie Hannah en Agatha Christie, De nieuwe erfgenaam, The House of Books, 320 pagina’s, ISBN 978 90 443 5074 6 (€ 19,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2016
