Anja Feliers heeft met Zuur haar vijfde thriller op haar naam staan. Een pittige whodunit met een vlijmscherp randje.
Op een avondfeest wordt Cara abrupt aangevallen. Een bijtend zuur vreet haar gezicht weg. Het meisje blijft voor het leven verminkt en heeft ondraaglijk veel pijn. Haar verwerkingsproces is bijzonder zwaar. Van haar moeder krijgt ze weinig emotionele steun en er zijn vermoedens dat Cara geen toevallig slachtoffer was. De dader weet te ontkomen en het blijft lange tijd een raadsel wie dit het meisje heeft aangedaan.
Met Zuur heeft Feliers het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt; de verschillende verhaallijnen en personages wisselen elkaar in rap tempo af. Zo komen dochter Cara, moeder Daphne en de psychologe Kathleen in het eerste deel van het boek vrij snel achter elkaar aan het woord. In deel twee komen daar nog een paar personages bij. Zuur is dus een boek waarbij je je gedachten er goed bij moet houden. Ondanks Feliers vlotte schrijfstijl kun je de draad hier en daar wel even kwijtraken. Ook valt de schrijfster hier en daar in herhaling, zowel in de verhaallijn als in dialogen.
Toch is Zuur een hele spannende whodunit, die je niet wilt wegleggen voordat je weet hoe het verhaal in elkaar zit. Feliers schuwt geen enkel pittig onderwerp, en zorgt ervoor dat het verhaal nooit ongeloofwaardig wordt of te bedacht. Dat is een bijzondere kwaliteit.
Het is bovendien indrukwekkend hoe Feliers Cara en haar moeder weet neer te zetten. Het is een fictief verhaal dat heel echt voelt. Dat geldt zowel voor de subtiele afwijzing van moeder Daphne die haar mooie meisje heeft moeten inleveren voor een soort ‘monster’ zonder gezicht, als voor het verdriet van Cara die haar hart bij niemand durft uit te storten en zich sterk houdt, maar waarvoor weet ze eigenlijk niet. Alleen al de relatie tussen moeder en dochter zou een mooie basis zijn voor een roman. Want wat betekent het dat je als moeder de schoonheid van je dochter verliest?
Boekgegevens
Anja Feliers, Zuur, Uitgeverij Lannoo, ISBN 978 94 014 2868 2 (€ 19,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2015.
