Allan is elf, en hij weet precies wat hij moet doen als anderen in de rouw zijn. Bij begrafenissen in het dorp houdt zijn vader spontane grafredes die de nabestaanden aanzetten tot huilen, vooral als Allan naast hem gaat staan en zijn droevigste gezicht trekt. Die grafredes verhogen de omzet van hun – op de rand van het faillissement zijnde – kruidenierszaak. Allans vader, een man met ‘zwakke zenuwen’, wordt zo weer een beetje gelukkig…
De harmonie, het bijeenhouden van het gezin, is voor Allan bijzonder belangrijk. Maar gemakkelijk is het niet, sinds zijn veertienjarige zus ’s nachts niet langer bij vader op de bank komt liggen.
‘De kunst om in koor te huilen’ wordt verteld vanuit het perspectief van een elfjarige. Er ontstaat hierdoor een bizar verschil tussen de naïef verwoorde waarnemingen van de jongen en de barre werkelijkheid daarachter. ‘De kunst om in koor te huilen’ is een roman vol zwarte humor, tragiek en medemenselijkheid.
Erling Jepsen, ‘De kunst om in koor te huilen’, Uitgeverij Cossee, ISBN 978 90 5936 199 7 (€ 19,90)
