Lang, lang geleden was Amsterdam niet meer dan een groot moeras. Maar sinds de eerste boeren ernaartoe verhuisden, is er heel erg veel veranderd. Amsterdam is nu de grootste stad van Nederland. Elke dag lopen er duizenden mensen door het centrum om te shoppen of de prachtige oude huizen te bekijken.
Mijn buurmeisje Fleur (11 jaar) en ik maken een stadswandeling door Amsterdam met Wim Bos, de schrijver van het boek De bende van Lijp Kot. Hij vertelt ons van alles over de geschiedenis van het mooie Amsterdam.
De bende van Lijp Kot speelt zich af in de achttiende eeuw en gaat over Pontus, die een vermoorde man vindt wanneer hij heel vroeg in de ochtend vis moet bezorgen. Voor hij het weet is hij de hoofdverdachte van de moord. Gelukkig weet Pontus te ontsnappen aan de schout en zijn rakkers. Hij zoekt onderdak bij een dievenbende onder leiding van Lijp Kot.
D
e stadswandeling begint voor de New Yorker aan de Nieuwendijk. Tegenwoordig is dat een hippe winkelstraat, maar bijna 800 jaar geleden stond hier één van de eerste huizen van Amsterdam. Het gebied eromheen was nog helemaal leeg en moerassig. Dat is moeilijk voor te stellen, want nu zie je alleen maar winkels en toeristen overal waar je kijkt. Wim Bos heeft een geheimzinnig koffertje bij zich. Het zit vol met spulletjes die bij verschillende plekken in Amsterdam horen. Hier, bij de New Yorker, is dat een gesp, omdat de smid hier woonde. Als ‘de bende van Wim Bos’ vervolgen we onze weg naar de Oudebrugsteeg. Hier vertelt Wim over de verschrikkelijke manieren waarop mensen vroeger werden gestraft. We trekken allemaal een vies gezicht; wat zijn we blij dat zulke erge dingen tegenwoordig niet meer gebeuren! In zijn koffertje heeft Wim een strop om te laten zien hoe de mensen vroeger op werden gehangen.
We lopen ook naar één van de oude stadspoorten van Amsterdam. Om de stad te beschermen is er lang geleden een enorme muur omheen gebouwd. Toen er zoveel mensen wilden wonen dat Amsterdam bijna uit zijn voegen barstte, is de muur weer afgebroken.
We maken een korte stop op de Dam, waar vroeger de vismarkt was waar Pontus werkt in De bende van Lijp Kot. Vervolgens slaan we de Kalverstraat in. Dit is de drukste straat van Amsterdam, maar als we plots rechtsaf een steegje ingaan, komen we in de Begijnhof. Het is hier heel erg rustig en er staan prachtige huizen. Vroeger woonden hier allemaal vrouwen die wat goeds wilden doen voor de wereld, vertelt Wim. Eén van deze vrouwen is destijds in de goot begraven. Haar graf ligt er nog steeds!
Iets verderop is een oud burgerweeshuis. Ook hier haalt Wim iets uit zijn koffertje: een jasje dat de wezen vroeger moesten dragen. Hoewel het heel zielig is dat ze in het weeshuis zaten, hadden ze het daar best goed. Ze kregen lekker eten en konden naar school gaan.
Nog iets verder lopen is een oud tuchthuis, waar het minder gezellig was. Jongens die het te bont hadden gemaakt, moesten hier hardhout uit Brazilië raspen. Dat was heel zwaar werk.
De bende van Lijp Kot is geen boek voor watjes. Alleen echt stoere jongens en meisjes zullen het tot de laatste bladzijde durven lezen. Hoewel Fleur en ik natuurlijk ook nergens bang voor zijn, zijn we aan het eind van de wandeling toch wel heel erg blij dat we in 2015 leven. De tijd van galgen en stadsmuren is voorbij en om dat te vieren halen we een ijsje. Met twee bolletjes.
Boekgegevens
Wim Bos, De bende van Lijp Kot, Uitgeverij Lemniscaat, ISBN 978 90 477 0586 4 (€ 14,95)
