Paardje Hu is mijn eerste grote liefde. Ik ging met hem slapen. Ik stond met hem op. Ondertussen droomde ik van hem. Van het heldhaftige paardje dat zijn bejaarde baasje, oom Peter, wil helpen om aan geld te geraken en van de ene uitdaging in de andere belandt. Lang niet alle avonturen zijn vrolijk. Het paardje lijdt. Het paardje raakt gewond. Het paardje komt hebzuchtige en slechte mensen tegen. Het paardje belandt zelfs in een lawine!
Ik las paardje Hu zoals je een hoorntje versgedraaid vanille-ijs eet. De summiere tekeningen die de verhalen sporadisch versieren, gaven mijn fantasie waarschijnlijk nog een extra duwtje. ‘Hu ontmoet negers die het paardje willen braden en opeten’; aan de tand des tijds viel duidelijk ook niet te ontsnappen. Het boek De avonturen van Paardje Hu heb ik nog steeds. Het heeft een hard omslag waarop een ooievaar met gespreide vleugels door een gelige lucht vliegt. In haar bek heeft ze een touw waaraan een houten paardje op wieltjes bungelt. Dat paardje kijkt verschrikt.
Paardje Hu heeft ook samen met mij avonturen beleefd. Het heeft minstens vijftien verhuizingen mee gemaakt. Doos in, doos uit, nieuw huis in, nieuw huis uit. De gebonden uitgave – van uitgeverij Heideland in Hasselt – ziet er gehavend uit.
Binnenin heb ik, in al te keurig handschrift, mijn naam in potlood geschreven, jammer genoeg noteerde ik er geen jaartal bij. Ik ontving het van een juffrouw die met pensioen ging, dat weet ik wel nog.
Franz Caspar (1916-1977) is de man die mijn eerste liefde uitvond. Caspar – dat ben ik later gaan opzoeken – was een Zwitsers psycholoog die de waarde van kinder- en jeugdliteratuur zo hoog inschatte dat hij niet alleen zelf boeken schreef, maar ook een Instituut voor Jeugdliteratuur oprichtte. Ik ben Franz Caspar vandaag nog steeds erg dankbaar. Hij heeft voor mij nieuwe werelden geopend. Hij heeft me de weg gewezen naar de kracht en de noodzaak van verhalen. Me aangetoond dat voor de geest alles toegankelijk is.
Misschien heeft hij – en al die anderen die volgden – me wel doen schrijven.
