Op het eerste gezicht een sympathiek idee. Auteurs die bij de grote uitgevers niet aan de bak komen, vinden hier een uitlaatklep. Maar bij nader inzien zijn er toch wel heel erg veel vraagtekens. Er zijn veel organisaties op internet te vinden die het eenvoudig maken om je eigen boek uit te geven. Daar hoef je niet de boer voor op te gaan om aandelen te verkopen. Zelfs op Manuscripta was er een stand met een groot spandoek: ‘Geef hier je eigen boek uit’.
Verder schuift de uitgever die met crowdfunding werkt alle risico’s af op de auteur. Die moet maar zien dat hij voldoende aandelen verkoopt. De uitgever kan achterover leunen. Als het een succes wordt, plukt hij samen met de aandeelhouders de vruchten. Als het geen succes wordt, blijft het bij een eerste druk en is hij geen cent kwijt. Maar ondernemen betekent ook zelf risico nemen en niet alleen achterover leunen tot het geld binnen komt. Het lijkt een beetje op die vermaledijde hedgefunds: die kopen een bedrijf, zadelen dat op met torenhoge leningen, harken het geld binnen en verkopen het bedrijf.
En ten slotte het product zelf. Bij crowdfunding maakt het niet meer uit of het een goed of slecht boek is. Bij traditionele bedrijven toets een redacteur het manuscript voordat het wordt uitgegeven. Die toets valt weg. Zonder twijfel leuk voor de schrijver en zijn fans, maar wil ik als professioneel recensent al die manuscripten van would-be auteurs lezen? In een enkel geval misschien wel, maar in de meeste gevallen denk ik: laat maar zitten.
Gijs Korevaar
