Ik kende haar omdat ze de levenspartner was van Martin de Haan, vertaler van het werk van Michel Houellebecq.
Silvia Marijnissen was ooit één van de medeoprichters van Het trage vuur, tijdschrift voor Chinese literatuur. Helaas is dat blad opgehouden te bestaan. Ooit schreef de NRC over deze publicatie: ‘Een waardevolle uitgave, waarin een van de belangrijkste stemmen uit de hedendaagse Chineestalige poëzie op indrukwekkende wijze tot ons spreekt – in prachtig geschreven Nederlandstalige gedichten.’
Ik zat met Silvia aan tafel en luisterde naar haar plannen voor een vertaling van een rijke verzameling klassieke Chinese landschapsgedichten, eeuwenoude teksten uit de literaire nalatenschap van het Rijk van het Midden. Al pratend opende ze een wereld die enerzijds vreemd voor me was en die anderzijds nieuwsgierig maakte. Vol vuur vertelde ze over de Jin-dynastie, over dichters als Tao Yuanming, Du Fu, Li Bai of Wang Wei. Het landschap in deze gedichten is als de spiegel van de ziel. Letterlijk ieder onderwerp komt erin aan bod. Grote thema’s als liefde, dood en vriendschap vinden we in deze verzen, maar ook zaken als kluizenaarschap en maatschappelijke problemen. Met haar uitleg van een gedicht over een vlieg wist Silvia me werkelijk te betoveren. De teksten zijn ontstaan in een periode waarin van een Europese literatuur nog helemaal geen sprake was. Tot op de dag van vandaag worden de gedichten gelezen én begrepen. De dwingende vorm van deze poëzie is eeuwenlang onveranderd gebleven en zijn zeggingskracht heeft de tand des tijds doorstaan.
Toen Silvia afscheid had genomen, kostte het me moeite terug te keren in de gewone wereld, en me voor te bereiden op een begrotingsvergadering. Heel goed begreep ik dat de uitgave waar zij voor pleitte me niet zou helpen bij een stevige begroting, maar ik wist dat het boek er ooit zou komen. We publiceerden het in 2012, onder de titel Berg en Water. Sinds dat gesprek met Silvia realiseer ik me meer dan ooit dat een goede vertaler niet alleen woorden en zinnen omzet in een andere taal, maar dat hij ook een compleet nieuwe wereld kan ontsluiten.
Deze column verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2016
