Tommie in de zorg bevat treffende observaties, waardevolle levenslessen en ontroerende ontmoetingen uit de dagelijkse praktijk van de gezondheidsszorg. Met dit boek wilde Tommie Niessen laten zien hoe mooi het vak is én hoe moeilijk het soms kan zijn.
Mijn naam is Tommie Niessen, ik ben zevenentwintig jaar en ik werk sinds 2010 in de zorg. Ik begon als huishoudelijke hulp, vervolgens heb ik de opleiding Verzorgende IG gedaan en daarna de opleiding Verpleegkunde. Ik werk op dit moment als zelfstandig verpleegkundige in de wijk en zo nu en dan in een hospice.
Ik had jaren geleden nooit gedacht dat ik in de zorg zou gaan werken. Leek me niets aan, totaal niet stoer, en ik dacht dat je dan de hele dag mensen moest wassen. Gelukkig is mijn kortzichtige kijk van toen veranderd. Ik ben blij met het werk dat ik nu doe. Het is dankbaar, mooi en superinteressant. Het geeft veel voldoening omdat je heel direct iets voor een ander kunt betekenen. Ik zou eigenlijk niet eens meer weten wat ik anders zou willen doen.
Ik schrijf over mijn werk, over wat ik daarin meemaak en ervaar. Gewoon omdat ik daar plezier aan beleef en omdat de zorg wat meer positieve aandacht verdient. Door de reacties die ik op social media krijg op mijn stukjes, merk ik dat lezers zich herkennen in wat ik schrijf en het waarderen dat ik een realistisch – en dus regelmatig ook positief ! – beeld schets van mijn ervaringen als (jonge) man in de zorg.
Hoe is dat zo gekomen? Ben ik altijd een verzorgend type geweest? Niet echt volgens mij. Wel heb ik altijd een groot verantwoordelijkheidsgevoel gehad en ik ben altijd een redelijk zelfstandig en eigengereid kind geweest.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik drie was. Ik bleef bij mijn moeder wonen en zag mijn vader niet zo vaak meer. Ik ben in feite opgevoed door de nieuwe vriend van mijn moeder: mijn stiefvader en tevens de vader van mijn tien jaar jongere broertje. Op zich had ik een rustige, normale en stabiele jeugd. Het begon pas moeilijker te worden toen ik een jaar of vijftien, zestien was. De relatie tussen mijn moeder en mijn stiefvader liep op dat moment op de klippen, mijn stiefvader had een eigen zaak die failliet ging en de schulden stapelden zich op. In deze periode was ik het liefst zo weinig mogelijk thuis, dus ik hing veel rond bij vrienden of ik ging bij mijn opa langs, bij wie ik altijd terechtkon. Mijn opa voelde als mijn vriend.
[…]
Achteraf kan ik niet zeggen of mijn jeugd van invloed is geweest op mijn keuze voor de zorg. Ik weet ook niet eens of ik zo bewust gekozen heb. Er kwam iets op mijn pad, dat voelde goed en ik heb nu een baan waarin ik iets voor anderen kan betekenen en mezelf kan blijven ontwikkelen.
Mijn ervaringen in de wereld van de zorg deel ik graag, deels omdat ik ervan overtuigd ben dat als de zorg niet zo’n negatief imago zou hebben, veel meer mensen vol overtuiging voor dit vak zouden kiezen. Nog belangrijker vind ik het echter om te laten zien hoeveel de zorg mij brengt. Zonder alle mensen die ik tijdens mijn werk heb ontmoet, was ik nooit geworden wie ik nu ben.
Boekgegevens
Tommie Niessen, Tommie in de zorg, Uitgeverij Ambo|Anthos, ISBN 9789026342578 (€ 15,00)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie 3 september 2018.