Boekfragment: Sinterklaas bestaat! -

‘Sinterklaas bestaat! Geloof me maar. Als je aan mijn baard trekt zeg ik au.’ –Sinterklaas
Bram van der Vlugt, die vijfentwintig jaar lang onze Sinterklaas was, doet voor het eerst een boekje open over zijn ervaringen achter de schermen. Het fotoboek Sinterklaas bestaat! bevat bijzondere anekdotes en veel historisch fotomateriaal.

‘Wat kunt ú mooi spreken!’ is een verhaal over de intocht waarvan ik de plaats niet zal noemen, omdat ik geloof dat de man in kwestie daar nog steeds Burgemeester is. Van tevoren had Aart Staartjes nog tegen hem gezegd: ‘Dit is een kinderfeest en het is fijn als u wat zegt over Sinterklaas en de plaats waar we zijn, maar we gaan niet de VVV nadoen en voor de camera vertellen wat een prachtige gemeente u hebt en waarom alle toeristen hier naartoe moeten komen.’ Die middag stonden we met z’n tweeën op het podium, de Burgemeester en ik, en hij begon te praten en te praten en hield maar niet op. Het was een live uitzending, ik voelde de spanning oplopen en toen onderbrak ik hem met mijn donkerste Sinterklaasstem: ‘Burgemeester, u praat prachtig, maar wel een beetje lang…’ Hij keek me aan en zweeg. Daar stond hij, tegenover zijn inwoners voor gek gezet door een oude man met een mijter op. Ik voelde wel dat ik te ver was gegaan. ’s Avonds belde ik hem op om mijn excuses aan te bieden. Hij was nog steeds kwaad.

Dit verhaal kreeg nog een staartje. Vele jaren later kwam ik aan in een andere stad. De dag tevoren had ik een voorbespreking met de Burgemeester, die begon met te zeggen: ‘Wij spreken één ding af. Als u spreekt zeg ik niets en als ik spreek houdt u uw mond, want ik heb klachten gehad van collega’s.’ ‘Maar natuurlijk Burgemeester, dat spreekt vanzelf.’ Deze Burgemeester was misschien helemaal niet van plan geweest om een lange toespraak te houden, maar omdat ik hem almaar niet in de rede viel, ging hij maar door. En met steeds krampachtiger handgebaren raakte hij verstrikt in zijn eigen verhaal, dat hij uiteindelijk besloot met de vraag of Sinterklaas niet wilde vertellen hoe zijn reis was geweest, ‘en of u ons nog iets anders te zeggen hebt. Ik geef u graag het woord.’ Sinterklaas glimlachte beleefd en zei: ‘Dank u wel Burgemeester, voor uw mooie woorden. WAT KUNT Ú MOOI SPREKEN!’ De Burgemeester reageerde met een tevreden buiging. De Intocht kon beginnen.