Romy en haar vriendinnen sparen al het hele jaar om voor het eerst met elkaar op vakantie te kunnen. Nu de zomervakantie dichterbij komt, is het nog niet zo makkelijk kiezen! Wordt het shoppen, surfen of feesten? Parijs. Spanje of Terschelling? Uiteindelijk kiezen ze voor de Teen Ranch in Schotland: een oud landhuis waar ze helemaal voor zichzelf moeten zorgen. Al snel blijkt de mooie landelijke villa in het echt iets minder idyllisch dan op de foto’s op internet. En iets spookachtiger… Gelukkig hebben de meiden gehoord dat er de volgende dag vier jongens uit Nederland zullen arriveren. Dan wordt het vast minder eng.
‘Wat voor jongens zouden het zijn?’ vraagt Anniek zich hardop af.
‘Wedden dat het van die nerds zijn, die hier alleen komen om de natuur te bestuderen?’
Ik schiet in de lach, en de anderen lachen hard mee.
‘Bedankt voor het warme welkom.’ Betrapt en met rode hoofden kijken we om. In de deuropening staat een jongen, die ons lachend aankijkt. ‘En wat is er mis met de natuur?’
Maar we komen geen van vieren uit onze woorden. Met ogen zo groot als ontbijtborden staren we de jongen aan, die verder de kamer in loopt om plaats te maken voor zijn drie vrienden. OMG, denk ik. Mijn hersens functioneren niet meer. Oh my god, ik zie er niet uit. Heb ik mijn haren vanmorgen wel geborsteld? OMG, en mijn kleding. Ik zie er echt niet uit.
Naast mij worden mijn vriendinnen door ongeveer dezelfde emoties en gedachten bestormd als ik. Geen van ons zegt iets. We kunnen de jongens alleen maar dom aangapen.
Een van hen loopt op mij af en steekt zijn hand uit. ‘Ik ben Rein.’
Mijn maag draait zich tientallen keren om, alsof er een was in mijn buik wordt gedraaid. Mijn hart klopt ergens in mijn keel en ik kan nergens mijn stem vinden als ik mijn naam probeer te zeggen. Mijn gezicht wordt knalrood als ik zijn hand schud en uiteindelijk mijn naam hardop weet uit te spreken.
Blijkbaar is hij dit soort rare reacties wel gewend, want hij blijft glimlachen als hij zich ook aan mijn vriendinnen voorstelt. Die beginnen als kleine meisjes te giechelen. ‘Hoi Rein,’ kirren ze in koor.
Ik kreun. Wat moeten ze wel niet van ons denken? We gedragen ons echt als volslagen idioten. Maar ik merk dat ik ook bij de volgende jongen, Owen, nauwelijks uit mijn woorden kom als hij zijn hand naar me uitsteekt.
Kom op, Romy, bijt ik mezelf toe. Verman je. Het zijn gewoon vier jongens, net zoals wij gewoon vier meiden zijn. Aaahhh! denk ik er meteen achteraan. Dat is helemaal niet waar! De vier ‘gewone jongens’ die nu voor me staan – en naar wie ik schaapachtig aan het lachen ben – zijn van MainStreet, onze favoriete boyband. OMG, is dit een droom of een grap of zo? Het is MainStreet. MAINSTREET. Ik wil het wel uitgillen, maar ik vrees dat ik dan helemaal voor gek word aangezien.
Boekgegevens
Victoria Farkas, MainStreet. Een onverwacht spannende vakantie, uitgeverij Kluitman (10+), ISBN 978 90 206 2190 7 (€ 9,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2014.
