Jeugdauteur Stefan Boonen schrijft met Lowie een instant-klassieker. Een verhaal over een meisje dat haar eigen weg baant, beetje bij beetje de wereld ontdekt. Vanaf 10 jaar.
1 In de wereld
Min één.
Min één.
Min één.
Een lage kamer, één raampje, geen gordijnen. Buiten is het donker.
Er staan twee bedden, in een daarvan ligt het meisje. Daarnet droomde ze nog over een boot, nu is ze wakker.
Ze kleedt zich haastig aan, stopt een boek onder het matras en gaat naar het washok. Ze maakt haar handen nat en wast de slaap uit haar gezicht. Snel doet ze haar haren in een staartje en steekt haar tong uit naar de spiegel.
Het is kwart voor zeven.
Het meisje gaat de keldertrap op, in de keuken zet ze het venster op een kier. Ze strooit kruimels brood op de vensterbank. Met een doek over het aanrecht, de planten gieten, de wijnglazen spoelen.
Op de heuvel in de verte blaft een ratelhond.
Ze trekt de gordijnen open en dekt de tafel: twee borden, twee koppen, messen en lepels.
Terug naar de keuken. Boterhammen voor meneer Simmer; één met kaas, één met geplette raggel. Een banaan en koekjes met frambozen voor mevrouw.
Vijf minuten later klopt op ze de deur van slaapkamer twee.
‘Goedemorgen, mevrouw.’
‘Ik wil in bad.’
‘Ja, mevrouw.’
Naar de badkamer, een groene badhanddoek klaarleggen, spoelzuur voor het glasoor, de nagelvijl. Met twee vingers raapt ze het washandje van meneer op en gooit het in de vuilbak. In de keuken eet ze een sinaasappel, ze zet koffie en vult een pannetje met water.
Het meisje loopt op haar tenen tot bij de poort. Aan de rand van de hemel begint de dag; een dunne blauwe streep.
Er vliegt een ekster op.
Ze schuift de dubbele hendel weg. Bij het brugje, iets verderop, ziet ze een vrouw op een pony; agente Wanzel.
Het meisje rilt en haalt de krant uit de bus. Terug naar binnen.
‘Lowie!’ roept mevrouw vanuit haar kamer.
‘Ja?’
‘Het is woensdag.’
‘Weet ik, mevrouw.’
Woensdag, dus moeten er nagels gevijld worden. Liefst vóór mevrouw in bad gaat. Maar eerst terug naar de keuken, geitenboter uit de koelkast halen, het raam sluiten.
‘Lowie!’
Ze zucht en trekt een gek gezicht. ‘Ik kom eraan, mevrouw.’
Om acht uur sjokt meneer – in een rode kamerjas – de trap af. Blote voeten, één hand op de leuning. Het lijkt of hij slecht gedroomd heeft, maar dat is niet zo. Meneer, met zijn dubbeldikke wenkbrauwen, komt uit het Hoognoord. Daar kijken ze ’s morgens allemaal zo, zegt mevrouw Simmer vaak.
Het meisje knikt: ‘Goedemorgen.’
‘Twee’, bromt meneer Simmer en zwiept met zijn hand.
Lowie duikt eronderdoor en loopt de keuken in. Twee eitjes voor meneer, het water staat al te pruttelen.
Ze bijt op haar lip.
In de tuin vliegen mussen af en aan.
Meneer Simmer sakkert: ‘Verdomme, waar is de krant?’ ‘Op uw stoel, meneer.’
Ze peutert in haar neus en laat een brokje in het kokende water vallen.
Stefan Boonen, Lowie. Van de vogel en de dief, Uitgeverij Pelckmans, 320 pagina's (€ 19,00)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
