‘Een ontroerende, persoonlijke ode aan de magie van honden en hun onvoorwaardelijke liefde, verpakt in prachtige levenslessen.’ – Jochem Myjer
Ik wil het even met je over honden hebben. Misschien heb jij zelf geen hond, maar een kat of een konijn. Daar kunnen we het ook een keer over hebben, maar dan moet jij alles over hen aan mij vertellen. Van katten en konijnen heb ik namelijk niet zoveel verstand.
Verstand vind ik trouwens helemaal niet zo belangrijk. Ik vind het fijner als mensen niet te veel nadenken, maar gewoon durven te doen wat ze invalt. Dat ik dat vind, komt door een hond, maar welke hond en hoe dat zit, hoor je zo meteen wel.
Ik begrijp honden beter dan ik katten of konijnen begrijp. Dat komt omdat ik zelf door een hond ben opgevoed.
Dat voel ik zo. En ik beweer dit al mijn hele leven, wat een beetje sneu is voor mijn ouders. Vooral voor mijn moeder, die echt heel erg veel moois en liefs en goeds voor mij gedaan heeft. Maar ik denk dat je aan het eind van mijn verhaal wel begrijpt waarom ik dit zeg.
Ik heb ook tegen mijn moeder wel eens gezegd dat ik meer van mijn hond geleerd heb dan van haar. Ik weet niet of zij dat toen begreep. Ik hoop het maar, want ik bedoelde het niet slecht. Wie weet leest zij dit verhaal van mij nog ergens en snapt zij het dan beter.
Goed, ik ga het dus met je hebben over honden. Drie honden, om precies te zijn. Mijn honden. Drie honden is weinig voor een mensenleven. Te weinig. Maar zo is het gelopen.
Dat ik het eerder nauwelijks over honden heb gehad en het er nu ineens over wil hebben, komt omdat ik sinds kort zelf weer een hondje heb.
Zijn naam is Basso.
Hij is een Italiaanse waterhond. Dat zou je niet zeggen, want zodra het ook maar een beetje regent, plast hij eigenlijk liever binnen.
Basso is dus mijn derde hond. Pas drie honden, moet je nagaan, en ik ben al best wel oud. Vergeleken bij hem helemáál. Hij is nog maar een puppy, zó jong! Toen Basso bij ons kwam wonen was hij pas acht weken!
Wat kun je in acht weken nou helemaal meemaken? Niet veel, zou je denken, maar dan heb je het mis.
Om te beginnen is Basso geboren! Geboren worden is wel zo ongeveer het allerspannendste wat een mens kan overkomen. En datzelfde geldt, neem ik aan, voor een hond.
Ben je eenmaal geboren, dan heb je het ergste wel gehad. Ik zou tenminste geen groter avontuur weten. Nou ja, doodgaan misschien, maar dat lijkt me toch een stuk rustiger, want als je eenmaal dood bent, kan je niks meer overkomen. Maar geboren worden… Ik snap niet hoe iemand dat ooit heeft gedurfd. Stel je voor: je weet niks, je kunt niks, je begrijpt niet wat je nou ineens overkomt en dan moet je overal nog aan beginnen!
Basso heeft het aangedurfd en is dus best moedig. Hij kwam achterstevoren ter wereld, amper twee ons, en heeft echt zin in het leven!
Toen Basso bij ons kwam wonen, veranderde er iets in mij. Ik heb er, geloof ik, nog geen woorden voor, maar misschien vind ik die terwijl ik het verhaal van mijn honden vertel.
Arthur Japin, Honden voor het leven, Uitgeverij Mozaïek, 96 pagina's (€ 17,99)
Dit fragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie september 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
