Hannelore vertelt het waargebeurde verhaal van een Nederlands meisje dat vanaf haar derde opgroeide in de sekte ‘Gemeente Gods’, waar haar ouders actief lid van waren. Vijftien jaar lang werd ze gehersenspoeld door sekteleider Sipke Vrieswijk. Na haar bevrijding woont ze bij haar oom Bertus en tante Hannie.
Hoofdstuk 32
Verkering
Bertus sleepte de kerstboom voorzichtig over de vloer. Met de nodige moeite drukte hij de dikke stam in de metalen standaard en langzaam zette hij de boom overeind. Hij paste precies onder het plafond.
‘Hier hebben jullie ballen en slingers,’ zei hij. ‘Tuigen jullie de boom maar op.’
Hannie ging boodschappen doen, de jongens speelden buiten. Voor het eerst waren de zussen alleen. Hannelore was nog steeds niet erg toegankelijk. Noalie wist dat ze hier eigenlijk helemaal niet wilde zijn. Ze deed haar best het een beetje gezellig te maken, het was tenslotte wel haar zus. Ze praatten een beetje over hoe het vroeger was toen ze in Krimpen de kerstboom opzetten. Als hij stond, mochten ze een kleine hanger uitzoeken, een vogeltje of een kerstklok. Hannelore luisterde vooral en hield de slingers vast. Toen na een half uur de kerstboom vol hing, plofte ze weer in de hoek van de bank.
Hannie probeerde Hannelore zoveel mogelijk bij het huishouden te betrekken. Bij de leuke dingen, maar ook bij de vervelende klusjes. Dus ook het opzuigen van de naalden die de kerstboom onderweg had verloren. Toen Hannelore klaar was met stofzuigen, liet ze haar zien hoe ze een emmer met sop moest maken. Hannelore zei niets, dat kon ze wel dromen. Met de emmer werd ze naar de houten gelakte trap gestuurd. Na een kwartiertje keek Hannie even in de hal om te zien of ze al klaar was. Hannelore zat halverwege de trap en keek naar beneden. De trede voor haar was net klaar en ze schoof weer een treetje hoger. Hannie geloofde haar ogen niet.
‘Je gaat toch niet achterstevoren een trap afnemen? Bovenaan beginnen en dan naar beneden werken.’
In de Gemeente nam iedereen op die manier de trap af. Om de tijd te doden. Maar dat hoefde Hannie niet te weten. Hannelore knikte slechts en begon bovenaan.
De avonden in de huiskamer aan de Aalscholver waren voor Hannelore uiterst verwarrend. Ze genoot van de jongens. Rick, de jongste van zes, kroop maar wat graag bij haar op schoot. Voor Hannelore waren dat waardevolle momenten. Dat iemand het de moeite waard vond om aandacht aan haar te schenken. Als een spons zoog ze de gezelligheid en geborgenheid van het gezin op. Ze verwonderde zich erover dat er zoveel moeite voor haar werd gedaan en dat Hannie haar zelfs de jongens toevertrouwde. Samen keken ze naar Mr. Bean en de Honeymoonquiz en ze vond het stiekem nog leuk ook.
Tijdens die eerste week in de andere wereld nam Hannie haar mee naar de kerk. Het ijzelde en al snel was het zo glad dat de auto’s niet meer konden rijden. Bestuurders lieten hun auto midden op straat staan om te voorkomen dat ze zo het kanaal in gleden. Het koste Hannie en Hannelore de grootste moeite om op de been te blijven, maar ze bereikten veilig het gebouw van de Hervormde Kerk. Hannie schoof met haar nichtje tussen twee banken door, ergens midden in de kerk en ging zitten. Hannelore keek om zich heen en zag vooral vrolijke en opgewekte mensen.
Na een lied opende dominee Borsje de dienst. De verwondering bij Hannelore nam toe. Ze zag mensen bidden en praten met God, alsof Hij gewoon bereikbaar was. De volle kerk las mee uit de Bijbel en ze voelde ontspanning en warmte. Er bestonden dus mensen die plezier en vertrouwen uit het geloof haalden, een vriendschappelijke relatie met Jezus hadden. Verbazingwekkend.
Boekgegevens
Frank Krake, Hannelore. Het meisje uit de sekte, Uitgeverij Achtbaan, 480 pagina’s (€ 22,99)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie maart 2020.
