George is een jongen. Om te zien tenminste. Want George weet zelf dat ze een meisje is. Ze houdt dit geheim, totdat ze met de klas een toneelstuk van haar lievelingsboek gaan opvoeren…
‘Ik heb geen plankenkoorts.’
‘Oké, dan niet.’ Kelly schudde aan George’ schouder. ‘Maar wat is er dan? Je weet dat ik er niet tegen kan als je me in spanning houdt. Vertel het me of anders…’
‘Anders wat?’
Kelly’s ogen glommen ondeugend. ‘Anders roep ik mijn beestenleger om je ’s nachts aan te vallen en je hersens uit te zuigen met een rietje, en dan word je een van mijn slaafjes en moet je alles doen wat ik zeg. Dus dan moet je me ook vertellen waar je aan denkt. Wat is er, wat is er, wat is er?’
George keek om zich heen of er niemand was die het kon horen. ‘Oké, oké, rustig maar! Ik vertel het je al. Ik wil niet zo graag Wilbur spelen,’ zei ze.
‘O. Nou, dat is geen enkel probleem. Er zijn genoeg rollen in het stuk. Dat noemen ze bijrollen. Mijn vader zegt dat je nog zo’n grote acteur kunt zijn, maar dat je nergens bent zonder goede bijrolspelers. Doe gewoon auditie bij juf Udell, dan kan zij beslissen welke rol geschikt voor je is.’
‘Ik wil niet zomaar een rol,’ zei George.
‘Wie wil je dan spelen? Tommel de Rat?’
George schudde haar hoofd.
‘Michiel dan?’ probeerde Kelly. ‘Meneer Hartsuiker? Meneer Gersteman?’
George schudde weer haar hoofd.
‘Wie hebben we dan nog meer?’ vroeg Kelly verbaasd.
‘Ik wil Charlotte spelen,’ fluisterde George.
Kelly haalde haar schouders op. ‘Cool. Als je Charlotte wilt spelen, moet je gewoon auditie doen voor die rol. Jij maakt ook overal zo’n probleem van. Wie kan het nou wat schelen dat je niet echt een meisje bent?’
George kreeg een knoop in haar maag. Het kon haar namelijk wél wat schelen. Heel veel zelfs.
Boekgegevens
Alex Gino, George, vertaling: Carla Hazewindus, Uitgeverij Kluitman, 228 pagina’s, ISBN 978 90 206 7446 0 (€ 13,99)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juni 2016
