De sterren boven Bagdad van Gina Wilkinson is een roman vol spanning en drama over twee Iraakse vrouwen en een Australische ambassadeursvrouw ten tijde van het regime van Saddam Hussein.
Proloog
Provincie Basra, 1978
Met een zwierig gebaar haalde Huda een mes uit de zak van haar lange, abrikooskleurige jurk. Rania bekeek de jambiya, de scherpe punt en de handgreep van buffelhoorn, en glimlachte. ‘Deze is perfect voor onze eed.’ Rania’s grote amberbruine ogen glommen. ‘Zelfs nog beter dan het mes in die Amerikaanse film.’
‘Vorige week heb ik een echte Amerikaan gezien,’ zei Huda. ‘Een vrouw. Ze zat op een bankje aan de rotskust ij s te eten en naar de boten te kijken.’
‘Ik heb in Bagdad zoveel buitenlandse vrouwen gezien,’ zei Rania, die zich niet zomaar liet overtroeven. ‘Vooral leraressen en verpleegsters. Die picknicken graag bij de Tigris.’
‘Denk je dat zij ooit zo’n soort eed afgelegd hebben?’ Huda, de jongste van de twee, keek bewonderend op naar haar vriendin. Rania was al veertien. Ze was langer en slanker geworden in de drie maanden dat ze nu op de prestigieuze meisjeskostschool in Bagdad zat. Naast haar voelde Huda zich maar sjofel, zelfs nu ze voor de gelegenheid haar mooiste jurk droeg. ‘Wat moeten we precies zeggen?’ vroeg ze.
Rania bekeek het scherpe mes in Huda’s hand. De ivoren handgreep was vlekkerig, het mes was al lang niet nieuw meer. Ze haalde diep adem en trok haar schouders naar achteren. ‘Vandaag zweren we plechtig dat we bloedzusters zijn,’ zei ze met gedragen stem. ‘Nader dan zusters uit dezelfde moederschoot. We blijven elkaar alt d trouw, en zullen elkaar te hulp komen wanneer dat nodig is.’ Huda knikte. Langzaam herhaalde ze de woorden van de eed. Het bleef een moment stil.
‘Denk ook aan geheimen,’ zei Huda. ‘We mogen geen geheimen voor elkaar hebben.’ Rania dacht even na en legde daarna haar hand op haar hart. ‘Er zullen geen geheimen tussen ons bestaan.’ ‘Welke straf staat er op het verbreken van een bloedverbond?’ vroeg Huda.
Rania keek omhoog naar de wolkeloze hemel, zo volmaakt blauw dat je hart ervan zou breken. ‘Als het bloedverbond verbroken wordt, dan is de straf: smart,’ verklaarde ze theatraal. Huda wierp haar een sceptische blik toe. ‘Smart?’ herhaalde ze. ‘Hoe lang dan? Een dag? Een week? Dat is wel een beetje weinig.’
Rania stak gedecideerd haar kin in de lucht. ‘Smart voor de verbreker van het verbond,’ sprak ze, ‘en voor de volgende generatie.’ Huda knikte en herhaalde haar woorden. Langzaam richtte ze haar blik op de dolk. Ze zag Rania slikken. Zou haar vriendin zich bedenken? Telde de eed wel, als die niet met bloed bezegeld werd? Zou Rania dan het verbond met haar, een eenvoudig dorpsmeisje, niet op slag vergeten zij n zodra ze teruggekeerd was naar haar nieuwe vriendinnen? ‘Wil je het bloedgedeelte overslaan?’ bood Huda met enige tegenzin aan. ‘Echt niet.’ Rania schudde haar hoofd. ‘Dat is het allerbelangrijkste.’
Huda glimlachte. ‘Oké, laten we in onze duim prikken en die tegen elkaar aan drukken.’ Ze overhandigde Rania de dolk. ‘Jij moet in mijn duim snijden.’ ‘Echt?’ Rania huiverde. ‘Weet je het zeker?’ ‘Doe het maar,’ zei Huda ferm. Rania zou op de kostschool vast niet snel iemand treffen die vriendschap belangrijk genoeg vond om haar eigen duim ervoor op het spel te zetten. Rania hief het mes, zette haar tanden op elkaar en stootte de punt in het zachte vlees van Huda’s duim.
Gina Wilkinson, De sterren boven Bagdad, vertaling: Roeleke Meijer-Muilwijk, Uitgeverij Mozaïek, 432 pagina’s (€ 22,99)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juni 2021.
Interesse? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
