Overloper
Onlangs heb ik toch maar een e-reader aangeschaft. Eerst begreep ik de aantrekkingskracht daarvan niet zo goed; een echt boek is toch veel fijner? Je kunt er makkelijk in bladeren, post-its in plakken, en het is prettiger voor je ogen. Ook hoef je je bij een papieren boek geen zorgen te maken over technische mankementen; het is er gewoon. De batterij gaat nooit op. Zelfs als je er een kop thee overheen gooit, is het meestal nog wel te redden.
De reden dat ik toch aan de e-reader begonnen ben, is vooral omdat ik voor de Boekenkrant vaak boeken moet lezen die alleen nog maar als pdf beschikbaar zijn. En dat leest toch een stuk fijner vanaf een e-reader dan vanaf het scherm van je smartphone. Zo ben ik momenteel Kijk ons dansen van Leïla Slimani aan het lezen op mijn e-reader, en ik moet toegeven: het leest erg prettig. Je kunt hem ook makkelijk onderweg meenemen; dat ding weegt bijna niks. En toch ben ik gister, toen er een exemplaar van het boek op ons kantoor was aangekomen, 's avonds meteen daarin verder gaan lezen.
Ik denk dus niet dat ik ooit definitief naar het ‘andere kamp’ zal overlopen. De magie van een stapel papier met inkt die ineens betekenis krijgt als je het openslaat en gaat lezen, is voor mij niet te vervangen door pixels op een scherm.
Mirjam Mulder
Hoofdredacteur Boekenkrant
mirjam@boekenkrant.com
