Een ouderwetse handspiegel. Een muffe reistas. Een set matroesjka’s. Drie voorwerpen die op het eerste gezicht niks bijzonders lijken te zijn. In het boek De vloek van de kraaientoren, geschreven door Michelle Harrison, zijn ze echter betoverd. Maar waar komen ze vandaan en waarom zijn ze in het bezit van de familie Weddersinne?
Door Selma Oueddan
Betty Weddersinne wil dolgraag één ding: op avontuur gaan. Haar hele leven woont ze al op het eiland Kraaiensteen, waar ze constant in de gaten wordt gehouden door haar oma. Als ze op Halloween besluit om samen met haar zusje Charlie eindelijk een keer het eiland te verlaten, gaat het bijna gruwelijk mis. Zonder het te weten, had ze nagenoeg een eeuwenoude vloek die op de vrouwen Weddersinne rust, in werking laten treden. Daarnaast krijgt ze op deze avond een voorwerp met magische krachten in haar bezit. Samen met die duistere vloek is dat de erfenis van de vrouwelijke Weddersinnes. Wat voor verband ze met elkaar hebben, lijkt niemand te weten. Flis, Betty’s oudere zus, heeft al geaccepteerd dat ze op het eiland vastzit voor de rest van haar leven, maar Betty kan zich minder makkelijk bij dit lot neerleggen. Zij is vastbesloten de vloek te verbreken.
We lezen het verhaal grotendeels vanuit Betty’s perspectief, dat de auteur tussendoor afwisselt met hoofdstukken over hoe de vloek ooit is begonnen. De spanning is er vanaf het begin aanwezig en samen met de onverwachte wendingen is het verhaal eentje om in één keer uit te lezen.
Harrisons beeldende schrijfstijl trekt je zo het verhaal in. Zo beschrijft ze hoe oma Weddersinne’s onheilspellende woorden blijven hangen als volgt: ‘Haar woorden hingen als ijspegels in de lucht.’
Daarnaast brengt Harrison de personages goed tot leven, mede door de dialogen: ‘“Moet je per se roken?” zei Flis, die haar stoel een eindje van haar grootmoeder vandaan schoof. “Je weet dat het stinkt, en wij willen het niet inademen.” “Ik wil ook niet dat jullie het inademen,” zei oma. “Het is míjn rook. Ik heb er goed geld voor betaald.”’
Ook zijn de interacties tussen de zussen erg herkenbaar voor iedereen met een zus of zusje. Bijvoorbeeld wanneer Betty Charlie probeert te overtuigen om stiekem met haar mee weg te gaan: ‘“Maar Betty, dan worden we gesnapt!” “Deze keer niet.” “Dat zeg je altijd voor er iets misgaat.”’
Al met al is De vloek van de kraaientoren een mooi verhaal over wat het betekent om familie te zijn. Een aanrader voor wie op zoek is naar een handjevol magie in de alledaagse dingen.
Michelle Harrison, De vloek van de kraaientoren, vertaling: Esther Ottens, Gottmer Uitgevers, 361 pagina’s (€16,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
